پلغیدهلغتنامه دهخداپلغیده . [ پ ُ ل ُغ ْ غی دَ / دِ ] (ن مص ) در تداول عامیان ، برجسته و ازحد طبیعی زیاده بیرون آمده و اکثر در چشم متداول است . بیرون جسته : چشم پلغّیده ؛ مایل بسوی بیرون . جاحظ.
پلغدهلغتنامه دهخداپلغده . [ پ َ ل َ دَ / دِ ] (ص ) تخم مرغ و میوه ای که درون آن گندیده و ضایع شده باشد. (برهان قاطع). و گویند مرغ بیضه ای را پلغده کرد؛ یعنی گنده کرد و بچه نیاورد. پوسیده و درهم شده . (فرهنگ رشیدی ) : دو خایه گنده پل
لغدةلغتنامه دهخدالغدة. [ ل ُ دَ ] (اِخ ) الحسن بن عبداﷲ، المعروف بلغدة و لکذة ایضاً الاصبهانی ابوعلی . قدم بغداد و کان جیدالمعرفة بفنون الادب حسن القیام بالقیاس موفقاً فی کلامه و کان اماماً فی النحو و اللغة و کان فی طبقة ابی حنیفة الدینوری ... و کان بینهما مناقضات . قال حمزةبن حسن الاصبهانی ف
پلغیدگیلغتنامه دهخداپلغیدگی . [ پ ُ ل ُغ ْ غی دَ / دِ ] (حامص ) پلقیدگی . حالت و چگونگی پلغیده . رجوع به پلقیده شود.
ورپلغیدهلغتنامه دهخداورپلغیده . [ وَ پ ُ ل ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) ورپلوغیده . چیز بیرون زده از جای خود. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به ورپلغیدن شود.
