فیروزه پوشلغتنامه دهخدافیروزه پوش . [ زَ / زِ ] (نف مرکب ) پیروزه پوش . (فرهنگ فارسی معین ). آنکه جامه ٔ فیروزه ای پوشد. || (ن مف مرکب ) پوشیده از پیروزه . پیروزه درنشانیده . رجوع به فیروزه و پیروزه شود.
گوهرفروشلغتنامه دهخداگوهرفروش . [ گ َ / گُو هََ ف ُ ] (نف مرکب ) جواهرفروش .گوهری . گهرفروش . جواهری . جوهری . مالک گوهر. دارای گوهر. گوهردار. دارنده ٔ گوهر. صاحب گوهر : ببردند هر دو به گوهرفروش که این را بها کن به دانش بکوش .