پیشکارهلغتنامه دهخداپیشکاره . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب ، ص مرکب ) رئیس و مهتر باشد. (اوبهی ). || بمعنی پیشکار است که مزدور و خدمتگزار باشد : ای که مه با کمال خوبی خویش پیش روی تو پیشکاره بود. عمادی شهریاری .<
شقورةلغتنامه دهخداشقورة. [ ش َ رَ ] (اِخ ) شهری است به اندلس . (از لباب الانساب ). ناحیه ای است به قرطبة از کشور اندلس ، و ابوالحسن شقوری بدانجا منسوب است . (از لباب الانساب ). و رجوع به حلل السندسیة ص 76 و 116 و <span class="
شکارگهلغتنامه دهخداشکارگه . [ ش ِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف شکارگاه و به همان معنی . نخجیرگاه . (از یادداشت مؤلف ) : به یک شکارگه اندر من آنچه زو دیدم ترا بگویم خواهی کنی گر استفسار. فرخی .همه عالم شکارگه بینی کاین دو سگ زیر و با
شکارهلغتنامه دهخداشکاره . [ ش ِ رِ ] (اِخ ) دهی از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز. آب از رودخانه ٔ کارون . محصول عمده غلات و صیفی و اقسام سبزی . راه اتومبیل رو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
شکارةلغتنامه دهخداشکارة. [ ش َ رَ ] (ع اِ) آنچه یک باغبان در قطعه ٔ کوچکی از زمین مالک برای منظور خاصی میکارد. || کرمهای ابریشمی که یک نانوا پرورش میدهد و برگهای توت آنرا کسانی که برای آنها نانوا نان می پزد می آورند. (از دزی ج 1 ص 77
شکارةلغتنامه دهخداشکارة. [ ش ِ رَ ] (ع اِ) کیف یا خورجین بزرگ برای ریختن دانه های غلات یا آرد. ج ، شکائر. (از دزی ج 1 ص 777) : فأخذ صاحبه نعلاً له من شکارة کانت معه فضرب به الارض . (ابن بطوطه ). فرأیت
حاضنةلغتنامه دهخداحاضنة. [ ض ِ ن َ ] (ع ص ، اِ) نعت فاعلی . دایه و آنکه بجای وی باشد در تعهد بچه . (منتهی الارب ).دایگان . (دستوراللغه ). پیشکاره . زن پیشکار. پیشکار : سلامة حاضنه ٔ ابراهیم بن رسول اﷲ (ص ) بود. || مرغ که بر خایه نشسته بود. (مهذب الاسماء). || خرمابن که خ