لغتنامه دهخدا
فیل بند. [ ب َ ] (اِ مرکب ) اصطلاحی در بازی شطرنج ، و آن چنین است که با یک پیل و دو پیاده بازی شود، بدین ترتیب که در پس پیل خود دو پیاده گذارد تا این هر سه مهره پشتشان به یکدیگر باشد و مهره ٔ حریف به هر کدام ازآنها حمله کند مورد حمله ٔ دیگری قرار گیرد و بنابراین به آن سو نیای