پیلستهلغتنامه دهخداپیلسته . [ ل َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) (از: پیل + استه مخفف استخوان . استخوان فیل . دندان فیل . عاج . حَضَن . ناب الفیل . پیل استخوان . عاج که استخوان دندان فیل باشد. (برهان ) : یکی گنبد از آبنوس و ز عاج به پیکر
پیلستهفرهنگ فارسی عمید۱. استخوان فیل؛ عاج.۲. [مجاز] انگشت دست.۳. [مجاز] ساعدِ سفیدِ، مانندِ عاج: ◻︎ چو بر روی ساعد نهد سر به خواب / سمن را ز پیلسته سازد ستون (عنصری: ۳۴۳)، ◻︎ وآن چون چنار قدّ چو چنبر شد / پرشوخ گشت دست چو پیلسته (ناصرخسرو: ۴۴۹).
پیلستهفرهنگ فارسی معین(لَ تِ) (اِمر.) 1 - استخوان فیل ، عاج . 2 - انگشت دست و ساعد که مانند عاج سفید است .
لیشتهلغتنامه دهخدالیشته . [ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) لیسیده : مثل انگشت لیشته ، سخت بی چیز، کاملاً عور. کاملاً بی چیز که هیچ چیز او برجای نمانده است .
پیلسته کنارلغتنامه دهخداپیلسته کنار. [ ل َ ت َ / ت ِ ک َ /ک ِ ] (اِخ ) سواحل العاج . رجوع به سواحل العاج شود.
چلشته خورلغتنامه دهخداچلشته خور. [ چ ِ ل ِ ت َ / ت ِ خ ُ ] (نف مرکب ) شخصی که از کسی منتفع شده و به همین توقع همیشه پیرامون او می گردد. (ناظم الاطباء). چشته خور. آنکه چون یک یا دو بار از کسی محبت یا منفعتی بیند، پیوسته چشمداشت تکرار و توقعمهربانیها و سودرسانی های
لشته ٔ ترکانلغتنامه دهخدالشته ٔ ترکان . [ ل ت َ ی ِ ت ُ ] (اِخ ) فشته ٔ ترکان که نام موضعی است . رجوع به تاریخ سیستان حاشیه ٔ صص 401- 402 شود.
پیلسته کنارلغتنامه دهخداپیلسته کنار. [ ل َ ت َ / ت ِ ک َ /ک ِ ] (اِخ ) سواحل العاج . رجوع به سواحل العاج شود.
پیلاسلغتنامه دهخداپیلاس . (اِ مرکب ) پیلاسته . پیلسته ، بمعنی عاج که دندان پیل باشد. (آنندراج ). رجوع به پیلسته شود.
پیلسته کنارلغتنامه دهخداپیلسته کنار. [ ل َ ت َ / ت ِ ک َ /ک ِ ] (اِخ ) سواحل العاج . رجوع به سواحل العاج شود.