پیمودنلغتنامه دهخداپیمودن . [ پ َ / پ ِدَ ] (مص ) مطلق اندازه گرفتن . (فرهنگ نظام ). || به ذرع چیزی بکسی دادن . ذرع کردن . گز کردن . اندازه گرفتن با گز و ذراع و ارش و غیره : بفرسنگ صد بود بالای اوی نشایست پیمود پهنای اوی . <p
موییدنلغتنامه دهخداموییدن . [ مو دَ ] (مص ) گریستن و به آواز بلند گریه کردن . (ناظم الاطباء). گریه کردن و گریستن باشد. (از برهان ). مویه کردن . زاریدن . گریه کردن . (یادداشت مؤلف ). بر مرده نوحه و زاری کردن . (ناظم الاطباء). نوحه کردن . (از برهان ). شیون کردن : بدو
میچودنلغتنامه دهخدامیچودن . [ دَ ] (مص ) بریان کردن و برشته نمودن . (ناظم الاطباء). بریان کردن . (آنندراج ). رجوع به میچانیدن شود. || پسودن و لمس کردن با دست . (از شعوری ج 2 ورق 365).
مؤدنلغتنامه دهخدامؤدن . [ م ُءْ دَ ] (ع ص ) مودن . کوتاه . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). و رجوع به مودن شود.
مؤذنلغتنامه دهخدامؤذن . [ م ُ ءَذْ ذِ ] (اِخ ) خراسانی . از گویندگان قرن یازدهم هجری و اسمش شیخ محمدعلی بود از اکابر فضلا و اماجد عرفا از سلسله ٔ جلیله ٔ ذهبیه ٔ کبرویه . با شاه عباس صفوی معاصر بود و رساله ٔ تحفةالعباسیة را به نام وی تصنیف کرد. در مدح و منقبت ائمه ٔاطهار تصانیف و مدایح بسیار
پیمودنیلغتنامه دهخداپیمودنی . [ پ َ / پ ِ دَ ] (ص لیاقت ) درخور پیمودن . مکیل ؛ آنچه بکیل درآید، چون گندم و جو در قدیم و شراب و امثال آن دراین زمان .
سودا پیمودنلغتنامه دهخداسودا پیمودن . [ س َ / سُو پ َ / پ ِ دَ ] (مص مرکب ) خیال فاسد کردن . اندیشه ٔ بیهوده نمودن . (فرهنگ فارسی معین ) : برو سودای بیهوده مپیمای منه بیرون ز حد خویشتن پای .<p cla
شب پیمودنلغتنامه دهخداشب پیمودن . [ ش َ پ َ / پ ِ دَ ] (مص مرکب ) شب راه رفتن . در شب راه روی کردن . رجوع به شب پیما و شب پیمایی شود.
لاف پیمودنلغتنامه دهخدالاف پیمودن . [ پ َ / پ ِ دَ ] (مص مرکب ) لاف زدن : چه عذر خواهم از این لافها که پیمودم که طبع من چو فلان است و خاطرم بهمان .کمال اسماعیل .
راه نوردیدنلغتنامه دهخداراه نوردیدن . [ ن َ وَ دَ ] (مص مرکب ) راه پیمودن . (بهار عجم ). طی طریق کردن . راه سپردن . راه رفتن . راه پیمودن . (از آنندراج ). راه پیمودن . (ارمغان آصفی ). رفتن . ره نوردیدن . و رجوع به راه رفتن و راه پیمودن و راه نوشتن و راه پوییدن شود.
پیمودنیلغتنامه دهخداپیمودنی . [ پ َ / پ ِ دَ ] (ص لیاقت ) درخور پیمودن . مکیل ؛ آنچه بکیل درآید، چون گندم و جو در قدیم و شراب و امثال آن دراین زمان .
درپیمودنلغتنامه دهخدادرپیمودن . [ دَ پ َ / پ ِ دَ ] (مص مرکب ) پیمودن : نیک بنگر به روزنامه ٔ خویش درمپیمای خار و خس به جراب .ناصرخسرو.
سودا پیمودنلغتنامه دهخداسودا پیمودن . [ س َ / سُو پ َ / پ ِ دَ ] (مص مرکب ) خیال فاسد کردن . اندیشه ٔ بیهوده نمودن . (فرهنگ فارسی معین ) : برو سودای بیهوده مپیمای منه بیرون ز حد خویشتن پای .<p cla
شب پیمودنلغتنامه دهخداشب پیمودن . [ ش َ پ َ / پ ِ دَ ] (مص مرکب ) شب راه رفتن . در شب راه روی کردن . رجوع به شب پیما و شب پیمایی شود.
ساغرپیمودنلغتنامه دهخداساغرپیمودن . [ غ َ پ َ / پ ِ دَ] (مص مرکب ) باده پیمودن . می گساردن . ساغر کشیدن .
لاف پیمودنلغتنامه دهخدالاف پیمودن . [ پ َ / پ ِ دَ ] (مص مرکب ) لاف زدن : چه عذر خواهم از این لافها که پیمودم که طبع من چو فلان است و خاطرم بهمان .کمال اسماعیل .