پیکرآرافرهنگ فارسی عمید۱. آنکه پیکر را آرایش دهد؛ آرایندۀ پیکر.۲. نقاش.۳. (اسم، صفت فاعلی) مجسمهساز؛ بتتراش؛ بتگر.
پیکرآرایلغتنامه دهخداپیکرآرای . [ پ َ / پ ِ ک َ ] (نف مرکب ) آراینده ٔ پیکر. || مجسمه ساز. بت تراش . بتگر.
پیکرآراییلغتنامه دهخداپیکرآرایی . [ پ َ / پ ِ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل پیکرآرای . بت تراشی . بتگری . مجسمه سازی .
کرارالغتنامه دهخداکرارا. [ ک ُ ] (اِ) چوب زیرین در. چوب آستانه ٔ در. کرار. || زمینی که برای زراعت آماده ساخته و اطراف آن را بلند کرده باشند. (ناظم الاطباء). کُرار. رجوع به کُرار شود.
کراراًلغتنامه دهخداکراراً. [ ک ِ رَن ْ ] (از ع ، ق ) باربار. چندین بار. (ناظم الاطباء). بتکرار. بکرات . مکرراً. (فرهنگ فارسی معین ) . به دفعات .
پیکرآرایلغتنامه دهخداپیکرآرای . [ پ َ / پ ِ ک َ ] (نف مرکب ) آراینده ٔ پیکر. || مجسمه ساز. بت تراش . بتگر.
پیکرآراییلغتنامه دهخداپیکرآرایی . [ پ َ / پ ِ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل پیکرآرای . بت تراشی . بتگری . مجسمه سازی .
آرالغتنامه دهخداآرا. (نف مرخم ) مخفف آراینده ، چنانکه در: انجمن آرا، بت آرا، بزم آرا، بهارآرا، پیکرآرا، جهان آرا، چمن آرا، خاطرآرا، خانه آرا، خودآرا، دست آرا، دل آرا، رزم آرا، سپاه آرا، سخن آرا، صدرآرا، صف آرا، عالم آرا، عروس آرا، کشورآرا، لشکرآرا، مجلس آرا، معرکه آرا، معنی آرا، ملْک آرا، مو
پیکرآرایلغتنامه دهخداپیکرآرای . [ پ َ / پ ِ ک َ ] (نف مرکب ) آراینده ٔ پیکر. || مجسمه ساز. بت تراش . بتگر.
پیکرآراییلغتنامه دهخداپیکرآرایی . [ پ َ / پ ِ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل پیکرآرای . بت تراشی . بتگری . مجسمه سازی .