پیکرشناسلغتنامه دهخداپیکرشناس . [ پ َ / پ ِ ک َ ش ِ ] (نف مرکب ) عارف و شناسنده ٔ پیکر : چو در چشم پیکرشناس آمدی اگر زر نبودی هراس آمدی . نظامی .عروس مرا پیش پیکرشناس همین تازه رویی بس است از قیاس
تازه روییلغتنامه دهخداتازه رویی . [ زَ / زِ ] (حامص مرکب ) تازگی و نیکویی صورت . (ناظم الاطباء). خوشرویی . شادی . جوان سیمایی . گشاده رویی . بشاشت . نَضْرة. (منتهی الارب ) (دهار). نَضارة. نُضور. نَضَر. بِشْر. (منتهی الارب ) : که روی سیا