چاهسار

čāhsār

معنی

۱. زمینی که در آن چاه بسیار باشد.
۲. سر چاه؛ دهانۀ چاه.
۳. مطلق چاه: ◻︎ دو‌پایش فروشد به یک چاهسار / نبد جای آویزش و کارزار (فردوسی: ۵/۴۵۲)، ◻︎ چاهساری هزارپایه در او / ناشده کس مگر که سایه در او (نظامی۴: ۶۷۵).

جست‌وجوی دقیق

چاهسار

لغت‌نامه دهخدا

چاهسار. (اِ مرکب ) چاه . چاهسر : دو پایش فروشد به یک چاهسارنبد جای آویزش و کارزار. فردوسی .چو آمد ز ره نزد آن چاهساربنزدیک آن چاه بنهاد بار. فردوسی .دگر چاهساری که بی آب گشت فر

چاهسار

لغت‌نامه دهخدا

چاهسار. (اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «از مزارع قدیم النسق قاینات است ، حالا سکنه ندارد و اهل مزارع دیگر آن را زرع مینمایند. (مرآت البلدان ج 4 ص 133).

چاهسار

فرهنگ فارسی عمید

۱. زمینی که در آن چاه بسیار باشد.۲. سر چاه؛ دهانۀ چاه.۳. مطلق چاه: ◻︎ دو‌پایش فروشد به یک چاهسار / نبد جای آویزش و کارزار (فردوسی: ۵/۴۵۲)، ◻︎ چاهساری هزارپایه در او / ناشده کس مگر که سایه در او (نظامی۴: ۶۷۵).

جست‌وجوی هم‌آوا

پشتۀ یخ‌رُفتی

esker/ asar/ eschar/ eskar/ osar

واژه‌های مصوب فرهنگستان

پشتۀ ساخته‏شده از انباشته‏های شن و ماسۀ یخساری

چاهسار، چاهسار

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. گودالعمیق، چاه ۲. دهانه چاه، سرچاه ≠ چاهبن ۳. زمین پرچاه

احسار

لغت‌نامه دهخدا

احسار. [ اِ ] (ع مص ) اِحسار بعیر؛ مانده کردن شتر را براندن . (منتهی الارب ). رنجانیدن اشتر. (تاج المصادر).

احصار

لغت‌نامه دهخدا

احصار. [ اِ ] (ع مص ) احصار مرض ؛ بازداشتن مرض کسی را از سفر و مانند آن . (منتهی الارب ). || از حج بازماندن . || احصار بول کسی را؛ تنگ گرفتن بول او را. (منتهی الارب ). || احصار عدو کسی را؛ محاصره کردن . تنگ گرفتن دشمن او را. || احصار ناقه ؛ تنگ شدن سوراخ پستان او. (تاج المصاد

اعسار

لغت‌نامه دهخدا

اعسار. [ اِ ] (ع مص ) نیازمند شدن و تنگ دست گردیدن .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نیازمند شدن و تنگ دست گردیدن و درویش شدن . (آنندراج ). فقیر و تنگ دست شدن : اعسر الرجل ؛ اضاق و افتقر. (از اقرب الموارد). تنگ دست شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (از متن اللغة). || خواستن وام از غری

جست‌وجوی مشابه

چاهسار، چاهسار

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. گودالعمیق، چاه ۲. دهانه چاه، سرچاه ≠ چاهبن ۳. زمین پرچاه

جست‌وجوی متن

چا سر

گویش مازنی

۱مکان چاه – پیرامون چاه – چاهسار ۲مکان تعبیه ی تلم که وسیله ...

چهسار

لغت‌نامه دهخدا

چهسار. [ چ َ ] (اِ مرکب ) چاهسار. سر چاه . لب چاه . دهانه ٔ چاه : زچهسار زنجیر آویخته همه زر و با گوهر آمیخته .اسدی .

چاه سر

لغت‌نامه دهخدا

چاه سر. [ س َ ] (اِ مرکب ) چاه . چاهسار : منیژه بیامد بدان چاه سردوان ، خوردنیها گرفته ببر. فردوسی .از آن چاه سر با دلی پر ز درددویدم بنزد تو ای نیکمرد. فردوسی .|| سرچاه . لب چاه .

شاهوار

لغت‌نامه دهخدا

شاهوار. (ص مرکب ) (مرکب از: شاه + وار، پسوند نسبت و اتصاف و لیاقت ) چون شاه . || هر چیز لایق شاه . (فرهنگ نظام ).هر چیز خوب و نفیس و اعلا که لایق پادشاهان باشد از جواهر و اسباب خانه و مانند آنها. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ) (از سروری ). بر هر چیز مرغوب

کاوه

لغت‌نامه دهخدا

کاوه . [ وَ / وِ ] (اِخ ) در پهلوی کاوغ کریستن سن کوشیده است که ثابت کند افسانه ٔ کاوه در اوستا و کتب دینی زردشتی سابقه نداشته و متعلق به عهد ساسانی است و آن را به طرز افسانه های بسیار قدیم دیگر ساخته اند تا بتوانند اصطلاح درفش کاویان را تعبی

جست‌وجوی هم‌آغاز

چاهسار، چاهسار

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. گودالعمیق، چاه ۲. دهانه چاه، سرچاه ≠ چاهبن ۳. زمین پرچاه

جست‌وجوی هم‌قافیه

چاهسار، چاهسار

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. گودالعمیق، چاه ۲. دهانه چاه، سرچاه ≠ چاهبن ۳. زمین پرچاه

درپیوند

بیشتر بدانید

چاهسار

čāhsār

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

فرهنگ مترادف و متضاد

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی متن

گویش مازنی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌قافیه

فرهنگ مترادف و متضاد