چرکن

čerken

معنی

= چرکین

جست‌وجوی دقیق

چرکن

لغت‌نامه دهخدا

چرکن . [ چ َ ک َ ] (اِخ ) ده کوچکی از دهستان جانکی بخش لردگان شهرستان شهرکرد که در 7هزارگزی جنوب لردگان و 6هزارگزی راه لردگان به پل کره واقع است و 11 تن سکنه دارد. (از فرهنگ

چرکن

چرکن . [ چ ِ ک ِ ] (ص نسبی ) چیزی کثیف . (برهان ) (آنندراج ). هر چیز کثیف و پلید و ناپاک . (ناظم الاطباء). چیز چرک دار. (فرهنگ نظام ). چرکین . چرگن . آلوده ٔ به چرک . چرک آلود. چرکناک . شوخگن . شوخگین . رجوع به چرک و چرگن شود. || زخمی که پیوسته از آن چرک و ریم رود. (برهان ) (

چرکن

فرهنگ فارسی عمید

= چرکین

چرکن

گویش مازنی

چرک آلود

جست‌وجوی هم‌آوا

چرکین

لغت‌نامه دهخدا

چرکین . [ چ ِ ] (ص نسبی ) چیزی کثیف . (آنندراج ). هر چیز کثیف و پلید و ناپاک و ملوث . (ناظم الاطباء). چیز چرکدار. (فرهنگ نظام ). چرک آلود. چرک آلوده . چرکن . چرکین . شوخگین . مُدَمِّس . (منتهی الارب ). رجوع به چرک و چرکن شود. || ریم آلود. (ناظم الاطباء). چرگین . زخم و جراحت چ

رقن

لغت‌نامه دهخدا

رقن . [ رَ ] (ع مص ) ترقیم . نوشتن و این مصدر از میان رفته است و بجای آن امروزه ترقین بکار است . (از اقرب الموارد).

رقن

لغت‌نامه دهخدا

رقن . [ رَ ق َ ] (ع اِ) تخم مرغ مردارخوار. (ناظم الاطباء).بیضه ٔ مرغ مردارخوار. (منتهی الارب ) (از آنندراج ).

رقین

لغت‌نامه دهخدا

رقین . [ رَ ] (ع اِ) درهم . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پول مسکوک . (ناظم الاطباء). رقیم . (اقرب الموارد). رجوع به رقیم شود. || وجه نقد. (ناظم الاطباء).

رکن

لغت‌نامه دهخدا

رکن . [ رُ ] (اِخ ) حجرالاسود. و منه فلمامسحوا الرکن حلوا و المراد المسح و الطواف و السعی و الحلق والا بمجرد مسحه لایحصل الحل . (منتهی الارب ).این برفراز آنکه تو گوییش حاجی است انگار کو به مکه ورکن و صفا شده ست . ناصرخسرو.کعبه ٔ شرف و علم

جست‌وجوی مشابه

چرکناک

لغت‌نامه دهخدا

چرکناک . [ چ ِ ] (ص مرکب ) چرکین و ناپاک . (ناظم الاطباء). چرکن . چرک آلوده . شوخگین . پلید. طَفِس . (منتهی الارب ). || ریم آلود. (ناظم الاطباء). زخم چرکین . جراحت آلوده به چرک و ریم . رجوع به چرک و چرکناکی و چرکن و چرکین شود.

چرکناکی

لغت‌نامه دهخدا

چرکناکی . [ چ ِ ] (حامص مرکب ) کثافت وناپاکی و پلیدی و آلایش . (ناظم الاطباء). کثیفی . چرکناک بودن . آلوده بچرک و کثافت بودن . آلایشناکی . آلودگی . دَأث . (منتهی الارب ). رجوع به چرک و چرکناک شود.

چرکنلو

لغت‌نامه دهخدا

چرکنلو. [ چ ِ ک ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان گرم بخش ترک شهرستان میانه که در 9هزارگزی جنوب خاوری بخش و 9هزارگزی شوسه ٔ میانه بخلخال واقع است . کوهستانی و معتدل است و 414 تن سکنه

چرکنی

لغت‌نامه دهخدا

چرکنی . [ ] (اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «قلعه ای از قلاع قدیمه ٔ سرحدی است که آنرا «سفنان » مینامیده اند، و در سال 136هَ . ق . در خلافت ابوجعفر منصور دوانیقی ، یزیدبن اسد که بحکومت شیروان و دربند مأمور بوده از تعدی طایفه ٔ خزر ببغداد شک

چرکنی

لغت‌نامه دهخدا

چرکنی . [ چ ِ ک ِ ] (حامص مرکب ) چرکینی . شوخگنی . شوخگینی . دنسی . چرگنی . ریمناکی . آلودگی . ناپاکی . آلایشناکی . رجوع به چرکن و چرگنی و چرکینی و چرگینی شود.

جست‌وجوی متن

چرگین

لغت‌نامه دهخدا

چرگین . [ چ ِ ] (ص نسبی ) چرگن . چرکن . چرکین .شوخگن . شوخگین . رجوع به چرگن و چرکن و چرکین شود.

شوخگن

فرهنگ فارسی عمید

چرکن؛ چرکین؛ چرک‌آلوده. شوخناک.

چرگن

لغت‌نامه دهخدا

چرگن . [ چ ِ گ ِ ] (ص نسبی ) چرکن . چرکین . چرگین . شوخگن . شوخگین : ترسم این چرگن نمونه خصال آرد آلودگی به آب زلال . نظامی .رجوع به چرکن و چرکین و چرگین شود.