چه

če

معنی

۱. چه چیز؟.
۲. (قید) چگونه؛ از کجا.
۳. (صفت) کدام.
۴. (صفت) برای ابراز شگفتی و تعجب به کار می‌رود: چه عجب!، چه بد!.
۵. (حرف ربط، قید) زیرا؛ به علت آن‌که.
۶. (قید) [قدیمی] چرا؟؛ به چه دلیل؟.

مترادف

۱. چونکه، زیرا
۲. خواه خواه
۳. بسیار، چقدر
۴. چها

جست‌وجوی دقیق

چه

لغت‌نامه دهخدا

چه . [ چ َ / چ ِ ] (پسوند تصغیر) به فتح اول و عدم ظهور هاء در فارسی علامت تصغیر است . (در پهلوی ایچک ، ایچه ، ایزه ، ایزک ، ایجک ، ایژک نشانه ٔ تصغیر است ). (حواشی برهان قاطع چ معین ). چون در آخر کلمه درآورند افاده ٔ تصغیر کند مانند باغچه و ط

چه

لغت‌نامه دهخدا

چه . [ چ َه ْ ] (اِ) مخفف چاه است . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : موکشان برلب چه آرد زودنیز نه بان کند نه ویل و نه وای . خسروی .هر بزرگی که سر از طاعت تو بازکشیدسرنگون گشت ز منظر به چه سیصد باز. <p c

چه

لغت‌نامه دهخدا

چه . [ چ ِ ] (حرف ربط) برای تعلیل آمده است . (ازبرهان ) (از آنندراج ). زیرا. (ناظم الاطباء). به علت اینکه و برای اینکه . (فرهنگ نظام ). ایرا که ، زیرا که ، که از آنکه . برای آنکه . زیرا به علت آنکه . (یادداشت مؤلف ). در صورتی حرف ربط بشمار آید که دو جمله رابهم پیوند دهد و آن

چه

فرهنگ فارسی عمید

۱. چه چیز؟.۲. (قید) چگونه؛ از کجا.۳. (صفت) کدام.۴. (صفت) برای ابراز شگفتی و تعجب به کار می‌رود: چه عجب!، چه بد!.۵. (حرف ربط، قید) زیرا؛ به علت آن‌که.۶. (قید) [قدیمی] چرا؟؛ به چه دلیل؟.

چه

فرهنگ فارسی عمید

کوچک (در ترکیب با کلمات دیگر): آلوچه، بازارچه، باغچه، بیلچه، تیمچه، خوانچه، دریاچه، دریچه، دولابچه، دیگچه، سراچه، کمانچه، کوچه، مورچه. Δ در بعضی کلمات تبدیل به جیم می‌شود: سرخجه یا سرخیجه؛ کلیجه؛ شگیجه.

جست‌وجوی هم‌آوا

عپ

AP

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← عمودینة پاشنه

مقطع نوع A

A-type section

واژه‌های مصوب فرهنگستان

مدل زمین سه‌لایه‌ای که در آن مقاومت‌ویژة الکتریکی با عمق افزایش می‌یابد

گرمای ویژه

specific heat

واژه‌های مصوب فرهنگستان

مقدار گرمایی که باید به واحد جِرم جسم داده شود تا دمای آن یک درجه بالا رود

گُوِة انبار

hatch wedge

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گوه‌ای چوبی برای محکم کردن زهوار دهانه‌پوش و دهانه‌پوش بر روی دهانه

سِنج پایی

pedal cymbal, hi-hat cymbal, choke cymbal, hi-hats, Charleston cymbal

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی سِنج که دو صفحۀ آن روبه‌روی هم و بر روی یک پایۀ عمودی قرار می‌گیرند و با فشار آوردن بر روی پایی (pedal) به هم کوبیده می‌شوند

جست‌وجوی مشابه

چهاروجهی چهارگوشه‌ای، چهاروجهی چهارگوش

tetragonal tetrahedron

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← دوگوِه‌ای چهارگوشه‌ای

چهاربتی چه

لغت‌نامه دهخدا

چهاربتی چه . [ چ َ ب َ چ َ ] (اِخ ) تیره ای از طایفه ٔ اورک هفت لنگ بختیاری . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 74). رجوع به طایفه ٔ اورک شود.

چهاروجهی چهارگوش‌

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← دوگوِه‌ای چهارگوشه‌ای

چهار چهار

دیکشنری فارسی به ترکی

dörder

چه چه زدن

لغت‌نامه دهخدا

چه چه زدن . [ چ َه ْ چ َه ْ زَ دَ ] (مص مرکب ) خواندن بلبل . خواندن بلبل و قناری و سایر پرندگان خوش آواز. آواز برآوردن بلبل . نشید برکشیدن . || سخت خوب خواندن مغنی آواز را. سخت خوش خواندن . غلطاندن آواز در گلو. (یادداشت مؤلف ). تحریر. به خوبی تحریر دادن با صدای صاف و رسا.<br

جست‌وجوی هم‌آغاز

چهارباغ

لغت‌نامه دهخدا

چهارباغ . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) نام آهنگی در موسیقی . چهارپاره . رجوع به ذیل کلمه ٔ آهنگ شود.

چهارخصم

لغت‌نامه دهخدا

چهارخصم . [ چ َ / چ ِ خ َ ] (اِ مرکب ) چهاردشمن . چهارضد. || مجازاً چهارعنصر. رجوع به چارخصم شود.

چهارخلط

لغت‌نامه دهخدا

چهارخلط. [ چ َ / چ ِ خ ِ ] (اِ مرکب ) در اصطلاح پزشکان قدیم ،بلغم و خون و سودا و صفراست . رجوع به چارخلط شود.

چه خاک

لغت‌نامه دهخدا

چه خاک . [ چ َ هَِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مجازاً قبر. گور : برکشید آن غریق را بشتاب در چه خاک بردش از چه آب .نظامی .

چهارآشکوبه

لغت‌نامه دهخدا

چهارآشکوبه . [ چ َ / چ ِ ب َ / ب ِ ] (ص نسبی ) ساختمانی که چهار طبقه داشته باشد. چهار مرتبه . چهار آشیانه .

جست‌وجوی هم‌قافیه

دامچه

لغت‌نامه دهخدا

دامچه . [ چ ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بنارویه بخش جویم شهرستان لار. واقع در 15هزارگزی جنوب باختری جویم و دامنه ٔ کوه دامچه . گرمسیر و مالاریائی و دارای 378 تن سکنه است . آب آن از چشمه و چاه است و محصول آن

دانچه

لغت‌نامه دهخدا

دانچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) از «دان »دانه ، حب و «چه » علامت تصغیر به معنی دانه ٔ کوچک . دان خرد.

دانشمندچه

لغت‌نامه دهخدا

دانشمندچه . [ ن ِ م َ چ ِ ] (اِخ ) بیست وهفتمین از خاندان چنگیزی به ماوراءالنهر از اولوس اوگتای .(747 - 749 هَ . ق .). امیر قزغن او را والی ساخته بود. و نیز رجوع به حبیب السیر چ کتابخانه ٔ خیام ج <span class=

دپوچه

لغت‌نامه دهخدا

دپوچه . [ دَ چ َ / چ ِ ] (اِ) زلو. علق . (ناظم الاطباء). اما کلمه مصحف دیوچه است . رجوع به دیوچه شود.

دختربچه

لغت‌نامه دهخدا

دختربچه . [ دُ ت َ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ] (اِ مرکب ) دختر کوچک . دختری که بیش از هفت هشت سال نداشته باشد. دختر هفت هشت ساله . صبیة. || خردسال بچه ای که دختر باشد.

ترجمه مقاله