چهارسمتلغتنامه دهخداچهارسمت . [ چ َ / چ ِ س َ ] (اِ مرکب )چهارطرف . چهارجانب . چهارجهت . رجوع به چارسمت شود.
چارجهتلغتنامه دهخداچارجهت . [ ج َ هََ ] (اِ مرکب ) چهارسوی و چهارطرف . (ناظم الاطباء). مشرق و مغرب و شمال و جنوب . چهارسمت . || عالم . (ناظم الاطباء).
چهارگوشهفرهنگ فارسی عمید۱. =چهارگوش۲. (اسم، صفت) (ریاضی) چندضلعی که چهار زاویه دارد.۳. (اسم) [مجاز] تخت پادشاهی.٤. (اسم) [مجاز] تابوت: ◻︎ در گوشه نشست و ساخت توشه / تا کی رسدش چهارگوشه (نظامی۳: ۴۴۵).۵. (اسم) چهارجهت؛ چهارسمت؛ چهارطرف.
چهارسولغتنامه دهخداچهارسو. [ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) چارسو. چهارسوک . چهارطرف . چهارجهت . چهارجانب . چهارسمت . || محل تقاطع دو بازار. آنجا که دو بازار مانند صلیب هم را قطع کنند : دانم که کوچ کردی از این کوچه ٔ خطرره بر چهارسوی اما
