چهاریکلغتنامه دهخداچهاریک . [ چ َ / چ ِ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) ربع. یک چهارم . یک قسمت از چهار قسمت چیزی . رُبُع. رَبیع. (منتهی الارب ): هزیع؛ مقدار یک چهاریک از شب . رجوع به چاریک و ربع و مُحَلّه شود.- چها
حارکلغتنامه دهخداحارک . [ رِ ] (ع اِ) سر کتف ستور. زوَرِ کتف اسب . (مهذب الاسماء). || رستنگاه یال اسب ازسوی پشت که سوار در دست گیرد. || استخوان میان دوش . استخوان دو دوش . استخوانی بلند از دو جانب دوش . || منتهای ما بین دو دوش . ج ، حوارک . || در عبارت ذیل معنی حارک اگر مصحف نباشد بتحقیق بر م
چهاریکیلغتنامه دهخداچهاریکی . [ چ َ / چ ِ ی َ / ی ِ ] (ص نسبی ) منسوب به چهاریک عدد کسری . ربع چیزی . یک قسمت از چهار قسمت چیزی . (یادداشت مؤلف ).
چهاریک کردنلغتنامه دهخداچهاریک کردن . [ چ َ / چ ِ ی َ / ی ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) به چهار قسمت تقسیم کردن . تربیع. به چهار حصه بخش کردن .
زاملغتنامه دهخدازام . (ع اِ) چهاریک از هر چیز: زام من النهار؛ چهاریک از روز. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
چهاریک کردنلغتنامه دهخداچهاریک کردن . [ چ َ / چ ِ ی َ / ی ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) به چهار قسمت تقسیم کردن . تربیع. به چهار حصه بخش کردن .
چهاریکیلغتنامه دهخداچهاریکی . [ چ َ / چ ِ ی َ / ی ِ ] (ص نسبی ) منسوب به چهاریک عدد کسری . ربع چیزی . یک قسمت از چهار قسمت چیزی . (یادداشت مؤلف ).