کاردیلغتنامه دهخداکاردی . (ص نسبی ) منسوب به کارد.- گوسفند (گاو) کاردی ؛ گوسفند و گاوی که برای کشتن پرورش دهند.|| (اِ) شفتالوی بزرگ دیررس . قسمی شفتالوی درشت وپرآب و خوش طعم دیررس که چون غالباً آن را نارسیده خورند ناچار با کارد برند. هلوی کاردی .
کاردیفرهنگ فارسی عمید۱. قطعهقطعه.۲. زخمی.۳. ویژگی میوهای که هستۀ آن بهراحتی جدا نمیشود.⟨ کاردی کردن: (مصدر متعدی) [عامیانه، مجاز]١. زدن ضربههای پیوسته با کارد به قطعۀ گوشت جهت آماده ساختن آن برای کباب.٢. زخمی کردن؛ چاقو زدن.
پیکاردیلغتنامه دهخداپیکاردی . (اِخ ) نام قدیم ایالتی بشمال فرانسه . مرکز آن آمین . از خطه های شمالی فرانسه است . از طرف شمال بخطه ٔ آرتواز و خطه ٔ بولونی ، و از سوی مشرق بخطه ٔ شامپانی و از جانب جنوب بخطه ٔ جزیره ٔفرانس و از جهت مغرب بخطه ٔ نورماندی و دریای مانش محدود و محاط است . مرکزش شهر آمین
کوردیلغتنامه دهخداکوردی . (اِ) جامه ٔ پشمین را گویند. (برهان ). جامه ٔ پشمین و آن را کوردین نیز گفته اند. (آنندراج ). کوردین . گوردین . گوردی . (فرهنگ فارسی معین ). پلاس پشمین . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : گه خیش با کلاله به سر درکشد فساروز کوردی کند جل و کون
کاردی کردنلغتنامه دهخداکاردی کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) آماده ساختن گوشت را برای کباب بوسیله ٔ دم کارد. با دم کارد بسیار بر گوشت زدن تا آسانتر کباب شود.
کاردیالغتنامه دهخداکاردیا. (اِخ ) نام شهری در بیزانس که بحریه ٔ ایران در زمان داریوش بزرگ بقول هرودت بجز آن سایر شهرها را گرفته و خراب کرد. (ایران باستان ،چ 1 ص 656).
کاردیدگیلغتنامه دهخداکاردیدگی . [ دی دَ / دِ ] (حامص مرکب ) عمل و کیفیت کاردیده . کارآزمودگی . تجربه . رجوع به کاردیده شود.
کاردیدنلغتنامه دهخداکاردیدن . [ دی دَ / دِ ] (مص مرکب ) انجام دادن کاری و شغلی . || کار دیدن برای کسی (کسی را)؛ ایجاد واقعه و حادثه برای وی . || تجربه یافتن .
کاردیدهلغتنامه دهخداکاردیده . [ دی دَ / دِ ] (ن مف مرکب )کارآزموده و تجربه کرده . (ناظم الاطباء). مجرب . آزموده . گرم و سرد روزگار چشیده . کارافتاده : چنین گفت با نامور بخردان جهاندیده و کاردیده ردان . فردوسی
کارد قصابیلغتنامه دهخداکارد قصابی . [ دِ ق َص ْ صا ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کاردی که قصابان به کار برند. کارد گوشت کوب .
برسم چینلغتنامه دهخدابرسم چین . [ ب َ س َ ] (اِ مرکب ) کاردی بود که دسته ٔ آن هم از آهن باشد و فارسیان بدان برسم از درخت ببرند. (برهان ) (آنندراج ) و رجوع به برسم شود.
کاردی کردنلغتنامه دهخداکاردی کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) آماده ساختن گوشت را برای کباب بوسیله ٔ دم کارد. با دم کارد بسیار بر گوشت زدن تا آسانتر کباب شود.
کاردیالغتنامه دهخداکاردیا. (اِخ ) نام شهری در بیزانس که بحریه ٔ ایران در زمان داریوش بزرگ بقول هرودت بجز آن سایر شهرها را گرفته و خراب کرد. (ایران باستان ،چ 1 ص 656).
کاردیدگیلغتنامه دهخداکاردیدگی . [ دی دَ / دِ ] (حامص مرکب ) عمل و کیفیت کاردیده . کارآزمودگی . تجربه . رجوع به کاردیده شود.
کاردیدنلغتنامه دهخداکاردیدن . [ دی دَ / دِ ] (مص مرکب ) انجام دادن کاری و شغلی . || کار دیدن برای کسی (کسی را)؛ ایجاد واقعه و حادثه برای وی . || تجربه یافتن .
کاردیدهلغتنامه دهخداکاردیده . [ دی دَ / دِ ] (ن مف مرکب )کارآزموده و تجربه کرده . (ناظم الاطباء). مجرب . آزموده . گرم و سرد روزگار چشیده . کارافتاده : چنین گفت با نامور بخردان جهاندیده و کاردیده ردان . فردوسی
دوکاردیلغتنامه دهخدادوکاردی . [ دُ ] (اِ مرکب ) دو کارد ضربتی و مشتی که بر زیر گلو زنند. (برهان ). رجوع به دو کارد شود.
پیکاردیلغتنامه دهخداپیکاردی . (اِخ ) نام قدیم ایالتی بشمال فرانسه . مرکز آن آمین . از خطه های شمالی فرانسه است . از طرف شمال بخطه ٔ آرتواز و خطه ٔ بولونی ، و از سوی مشرق بخطه ٔ شامپانی و از جانب جنوب بخطه ٔ جزیره ٔفرانس و از جهت مغرب بخطه ٔ نورماندی و دریای مانش محدود و محاط است . مرکزش شهر آمین