کارناآزمودگیلغتنامه دهخداکارناآزمودگی . [ زْ / زِ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) غراره . (منتهی الارب ). عدم تجربه و عدم وقوف . (ناظم الاطباء). بی تجربگی در کار.
کارنادیدهفرهنگ فارسی عمید۱. کارناآزموده؛ بی‌تجربه.۲. کسی که در میدان جنگ نبوده و رزم را تجربه نکرده: ◻︎ بدو گفت کای کارنادیده‌مرد / شهنشاه کی جوید از تو نبرد (فردوسی: ۴/۱۹۷).
خامکارلغتنامه دهخداخامکار. (ص مرکب )آنکه بی تجربه و بی وقوف است . چون : ای خامکار نابخردی تا چند؟ || آنکه کارش ساخته نشود و ناتمام بماند. (آنندراج ). بی هنر. ناتجربه کار. (آنندراج ). کارناآزموده . بی وقوف . بی تجربه . (ناظم الاطباء). نعت است مر کسی را که بی وقوف و بی تجربه باشد <span class="hl"
غرلغتنامه دهخداغر. [ غ ِررا ] (ع ص ) آنکه فریب خورد چون او را فریب دهند. ج ، اغرار. || جوان ناآزموده کار.(منتهی الارب ). جوان بی تجربه . مذکر و مؤنث آن یکسان است ، یقال : شاب غر و شابة غر و غرة. (از اقرب الموارد). مرد غافل و ناآزموده کار. (غیاث اللغات ). مردم صاحب غفلت و ناآزموده کار. (مقد
کوللغتنامه دهخداکول . (اِ) به معنی دوش و کتف باشد. (برهان ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). دوش که به عربی کتف گویند. (از فرهنگ رشیدی ). شانه . دوش . کتف . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). گلپایگانی کول ، گیلکی کول . شانه و دوش . (حاشیه ٔ برهان چ معین ).- از سر و کول هم بالا ر
