کاره

kāre

معنی

١. [مجاز] صاحب نفوذ و تسلط؛ آن‌که از وی کاری برمی‌آید.
٢. کار (در ترکیب با کلمۀ دیگر): همه‌کاره، هیچ‌کاره، بیکاره، ستمکاره.

مترادف

۱. کارآمد، موثر
۲. صاجبمقام ≠ بیکاره

جست‌وجوی دقیق

کاره

لغت‌نامه دهخدا

کاره . [ ] (اِ) اسم هندی مطبوخات مسهله و منضجه است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به کارهه شود.

کاره

لغت‌نامه دهخدا

کاره . [ ] (اِخ ) قریه ای از قرای بغداد. (معجم البلدان ).

کاره

کاره . [ رَ / رِ ] (اِ) پشتواره . (جهانگیری ). پشتواره است و آن بسته ای باشد کوچک از هیزم و علف و غیره که بر پشت بندند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). بار که بر پشت برند. (پیانکی ). کول بار که بر پشت حمل کنند. حِمْل . کولباره . عِکمَه <span

کاره

لغت‌نامه دهخدا

کاره . [ رَ / رِ ] (ص نسبی ) هر چیز کارآمدو لایق و قابل کار و کسی که از وی کار آید. || منصوب . صاحب منصب و مقام . (ناظم الاطباء). مؤثر. شاغل مقامی . دارای شغلی . بکار مشغول . || در ترکیب آید و صفت فاعلی سازد همچون ستمکاره . هرکاره . همه کاره

کاره

لغت‌نامه دهخدا

کاره . [ رِه ْ ] (ع ص ) ج ، کارهین . دُژمَنِش . (ربنجنی ). ناپسند دارنده . (آنندراج ). کراهت دارنده و ناخوش و ناپسند. (ناظم الاطباء). مقابل مکروه . مشمئز : ای ابوالفضل بزرگ مهتری است این احمد اما آن را آمده است که انتقام کشد و من سخت کاره هستم [ بونصرم

جست‌وجوی هم‌آوا

کوره کوره

گویش بختیاری

اندک اندک delom kura kura dard ekona>:دلم آهسته آهسته درد مىکند> .

یک کاره،یکاره!

گویش تهرانی

در مقام اعتراض گفته میشود

کوره راه،کوره جاده

گویش تهرانی

راه باریک

پیکارگه

لغت‌نامه دهخدا

پیکارگه . [ پ َ / پ ِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) پیکارگاه . میدان جنگ . حربگاه . جنگ جای . رزمگه : از برای آنکه در پیکارگه روی هواپرستاره آسمانی کردی از دود و شرار. مسعودسعد.دوزخی شد عرصه

چکاره

لغت‌نامه دهخدا

چکاره . [ چ ِ رَ / رِ ] (ص نسبی ) (از: چه + کار + هَ ، پسوند) اهل چه کار و عامل کدام عمل و شاغل کدام شغل . || (ص مرکب ) نابکار. (ناظم الاطباء). رجوع به چکاری شود. || باطل و بیفایده . (ناظم الاطباء). رجوع به چکاری شود. || در تداول عامه ،کنایه

جست‌وجوی مشابه

کارهه

لغت‌نامه دهخدا

کارهه . [ ] (اِ) اسم هندی مطبوخات مسهله و منضجه است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به کاره شود.

کارها

دیکشنری فارسی به عربی

علاقة

چوپان کاره

لغت‌نامه دهخدا

چوپان کاره . [ رَ / رِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان او باتو بخش دیواندره ٔ شهرستان سنندج . دارای 150 تن سکنه . آب آن از چشمه . محصولاتش غلات و لبنیات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span class="hl" dir="ltr"

گنه کاره

لغت‌نامه دهخدا

گنه کاره . [ گ ُ ن َه ْ رَ / رِ ] (ص مرکب ) گناه کار. گنهکار : گنه کارگان را هراسان کنیم ستمدیدگان را تن آسان کنیم .فردوسی .

کاره نوس

لغت‌نامه دهخدا

کاره نوس . [ رِ] (اِخ ) نام پدر «اونتوس » سرکرده ٔ لاسدمونیها. (ایران باستان چ 1 ج 1 ص 768).

جست‌وجوی متن

چی کر

گویش مازنی

۱همه کاره ۲چه کاره

multitask

دیکشنری انگلیسی به فارسی

چند کاره

all-fired

دیکشنری انگلیسی به فارسی

همه کاره

هَمَه پِیشَ

گویش دزفولی

همه کاره است

semitailored

دیکشنری انگلیسی به فارسی

نیمه کاره

جست‌وجوی هم‌آغاز

کاره نوس

لغت‌نامه دهخدا

کاره نوس . [ رِ] (اِخ ) نام پدر «اونتوس » سرکرده ٔ لاسدمونیها. (ایران باستان چ 1 ج 1 ص 768).

کارهه

لغت‌نامه دهخدا

کارهه . [ ] (اِ) اسم هندی مطبوخات مسهله و منضجه است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به کاره شود.

کاره للبشر

دیکشنری عربی به فارسی

مربوط به انسان گريزي

کارها

دیکشنری فارسی به عربی

علاقة

کارهای عادی و روزمره

دیکشنری فارسی به عربی

عمل رتيب

جست‌وجوی هم‌قافیه

راکاره

لغت‌نامه دهخدا

راکاره . [ رَ / رِ ] (ص ) زن فاحشه و بدکاره . (برهان ) (آنندراج ) (شعوری ج 2 ورق 14) (ناظم الاطباء) (شمس اللغات ) (انجمن آراء). زن روسپی . (ناظم الاطباء) :</

دشتی شبانکاره

لغت‌نامه دهخدا

دشتی شبانکاره . [ دَ ش َ رَ ] (اِخ ) دهی از دهستان شبانکاره ٔ بخش برازجان شهرستان بوشهر. سکنه ٔ آن 550 تن . آب آن از رودخانه ٔ شاپور و چاه . محصول آنجا غلات و خرما و صیفی جات می باشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7</

دوکاره

لغت‌نامه دهخدا

دوکاره . [ دُ رَ / رِ ] (ص نسبی ) که دو عمل را شاید. که به دو کار آید. که به دو کار خورد. که دو مصرف دارد. که برای دو امر بکار رود؛ مرد یا میز دوکاره ، مرد قلم و شمشیر. میز کار و غذاخوری . (از یادداشت مؤلف ).

حسین شبانکاره

لغت‌نامه دهخدا

حسین شبانکاره . [ ح ُ س َ ن ِ ش َ رَ ] (اِخ ) برادر خردتر خواجه سیف الدین مظفر ملازم سلطان بدیعالزمان بود و سپس به وزارت محمدخان شیبانی رسید و در جنگ وی با شاه ایران کشته شد. (رجال حبیب السیر ص 167).

پیشکاره

لغت‌نامه دهخدا

پیشکاره . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب ، ص مرکب ) رئیس و مهتر باشد. (اوبهی ). || بمعنی پیشکار است که مزدور و خدمتگزار باشد : ای که مه با کمال خوبی خویش پیش روی تو پیشکاره بود. عمادی شهریاری .<

درپیوند

بیشتر بدانید

کاره

kāre

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش بختیاری

گویش تهرانی

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

گویش مازنی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

گویش دزفولی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری عربی به فارسی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا