کارهلغتنامه دهخداکاره . [ ] (اِ) اسم هندی مطبوخات مسهله و منضجه است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به کارهه شود.
کارهلغتنامه دهخداکاره . [ رَ / رِ ] (اِ) پشتواره . (جهانگیری ). پشتواره است و آن بسته ای باشد کوچک از هیزم و علف و غیره که بر پشت بندند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). بار که بر پشت برند. (پیانکی ). کول بار که بر پشت حمل کنند. حِمْل . کولباره . عِکمَه <span
کارهلغتنامه دهخداکاره . [ رَ / رِ ] (ص نسبی ) هر چیز کارآمدو لایق و قابل کار و کسی که از وی کار آید. || منصوب . صاحب منصب و مقام . (ناظم الاطباء). مؤثر. شاغل مقامی . دارای شغلی . بکار مشغول . || در ترکیب آید و صفت فاعلی سازد همچون ستمکاره . هرکاره . همه کاره
کارهلغتنامه دهخداکاره . [ رِه ْ ] (ع ص ) ج ، کارهین . دُژمَنِش . (ربنجنی ). ناپسند دارنده . (آنندراج ). کراهت دارنده و ناخوش و ناپسند. (ناظم الاطباء). مقابل مکروه . مشمئز : ای ابوالفضل بزرگ مهتری است این احمد اما آن را آمده است که انتقام کشد و من سخت کاره هستم [ بونصرم
پیکارگهلغتنامه دهخداپیکارگه . [ پ َ / پ ِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) پیکارگاه . میدان جنگ . حربگاه . جنگ جای . رزمگه : از برای آنکه در پیکارگه روی هواپرستاره آسمانی کردی از دود و شرار. مسعودسعد.دوزخی شد عرصه
چکارهلغتنامه دهخداچکاره . [ چ ِ رَ / رِ ] (ص نسبی ) (از: چه + کار + هَ ، پسوند) اهل چه کار و عامل کدام عمل و شاغل کدام شغل . || (ص مرکب ) نابکار. (ناظم الاطباء). رجوع به چکاری شود. || باطل و بیفایده . (ناظم الاطباء). رجوع به چکاری شود. || در تداول عامه ،کنایه
کارههلغتنامه دهخداکارهه . [ ] (اِ) اسم هندی مطبوخات مسهله و منضجه است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به کاره شود.
چوپان کارهلغتنامه دهخداچوپان کاره . [ رَ / رِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان او باتو بخش دیواندره ٔ شهرستان سنندج . دارای 150 تن سکنه . آب آن از چشمه . محصولاتش غلات و لبنیات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span class="hl" dir="ltr"
گنه کارهلغتنامه دهخداگنه کاره . [ گ ُ ن َه ْ رَ / رِ ] (ص مرکب ) گناه کار. گنهکار : گنه کارگان را هراسان کنیم ستمدیدگان را تن آسان کنیم .فردوسی .
کاره نوسلغتنامه دهخداکاره نوس . [ رِ] (اِخ ) نام پدر «اونتوس » سرکرده ٔ لاسدمونیها. (ایران باستان چ 1 ج 1 ص 768).
کاره نوسلغتنامه دهخداکاره نوس . [ رِ] (اِخ ) نام پدر «اونتوس » سرکرده ٔ لاسدمونیها. (ایران باستان چ 1 ج 1 ص 768).
کارههلغتنامه دهخداکارهه . [ ] (اِ) اسم هندی مطبوخات مسهله و منضجه است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به کاره شود.
راکارهلغتنامه دهخداراکاره . [ رَ / رِ ] (ص ) زن فاحشه و بدکاره . (برهان ) (آنندراج ) (شعوری ج 2 ورق 14) (ناظم الاطباء) (شمس اللغات ) (انجمن آراء). زن روسپی . (ناظم الاطباء) :</
دشتی شبانکارهلغتنامه دهخدادشتی شبانکاره . [ دَ ش َ رَ ] (اِخ ) دهی از دهستان شبانکاره ٔ بخش برازجان شهرستان بوشهر. سکنه ٔ آن 550 تن . آب آن از رودخانه ٔ شاپور و چاه . محصول آنجا غلات و خرما و صیفی جات می باشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7</
دوکارهلغتنامه دهخدادوکاره . [ دُ رَ / رِ ] (ص نسبی ) که دو عمل را شاید. که به دو کار آید. که به دو کار خورد. که دو مصرف دارد. که برای دو امر بکار رود؛ مرد یا میز دوکاره ، مرد قلم و شمشیر. میز کار و غذاخوری . (از یادداشت مؤلف ).
حسین شبانکارهلغتنامه دهخداحسین شبانکاره . [ ح ُ س َ ن ِ ش َ رَ ] (اِخ ) برادر خردتر خواجه سیف الدین مظفر ملازم سلطان بدیعالزمان بود و سپس به وزارت محمدخان شیبانی رسید و در جنگ وی با شاه ایران کشته شد. (رجال حبیب السیر ص 167).
پیشکارهلغتنامه دهخداپیشکاره . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب ، ص مرکب ) رئیس و مهتر باشد. (اوبهی ). || بمعنی پیشکار است که مزدور و خدمتگزار باشد : ای که مه با کمال خوبی خویش پیش روی تو پیشکاره بود. عمادی شهریاری .<