کارکشتگیلغتنامه دهخداکارکشتگی . [ ک ُ ت َ / ت ِ ] (حامص مرکب ) باتجربه بودن . ورزیدگی . پختگی . آزمودگی .
کارکشتهلغتنامه دهخداکارکشته . [ ک ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) مجرب . ورزیده . پخته . سخت آزموده . سخت مجرب به علت بسیار ورزیدن آن . ماهر به کثرت عمل . عظیم آزموده . نیک آزموده . مذلله در عمل . ذلول . کارشکسته . باآزمون . در کار نهایت ممارست و عمل داشته . آموخته .
آزمودگیلغتنامه دهخداآزمودگی . [ زْ / زِ دَ / دِ ] (حامص ) چگونگی و صفت آزموده . مجرب و ممتحن بودگی . کارکشتگی .
آزمایشلغتنامه دهخداآزمایش . [ زْ / زِ ی ِ ] (اِمص ) اسم مصدر آزمودن . بلا. بلاء. (ربنجنی ). خبرت . (دَهّار). تجربه . تجربت . آزمون . رون . اروند. بلی . (دَهّار). بلیه . (دَهّار) (دستوراللغة). بلوی . (دَهّار). محنت . امتحان . ابتلاء. آزمودن . اختبار. امتحان . سن