کاف

kāf

معنی

۱. =کافتن
۲. (اسم) شکاف؛ چاک؛ رخنه؛ تراک.
۳. کافنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): کوه‌کاف.
⟨ کافِ ران: [قدیمی] فَرْج زن: ◻︎ در تو تا کافی بُوَد از کافران / جای گَند و شهوتی چون کافِ ران (مولوی۱: ۵۸).

جست‌وجوی دقیق

کاف

لغت‌نامه دهخدا

کاف . (اِ) بمعنی شکاف و تراک باشد. (فرهنگ اسدی ) (رشیدی ) (برهان ) (آنندراج ) : ز آهیختن تیغها از غلاف کُه ِ کاف را در دل افتاد کاف . فردوسی (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). || درز. رخنه . لا. لای :<

کاف

لغت‌نامه دهخدا

کاف . (اِ) نام حرف بیست و پنجم از الفبای فارسی بعد از «ق » و قبل از «گ » فارسی و بیست و دوم از حروف هجای عرب و یازدهم از حروف ابجد. رجوع به «گ » شود:در تو تا کافی بود از کافران جای گند و شهوتی چون کاف ران .مولوی .

کاف

لغت‌نامه دهخدا

کاف . (اِخ ) حصار استواری است در سواحل جام نزدیک حبلة که در دوران تسلط فرنگ به مردی که او را ابن عمرون میگفتند تعلق داشت . (معجم البلدان ). || کوهی است . (در منتهی الارب به ماده ٔ ک و ف مراجعه شود).

کاف

لغت‌نامه دهخدا

کاف . [ فِن ] (ع ص ) در عربی بمعنی کفاف و کافی باشد. (برهان ) (منتهی الارب ). || کارگذار. (منتهی الارب ). || به اصلاح آرنده میان مردمان . (مهذب الاسماء). || بسنده . (منتهی الارب ).

کاف

لغت‌نامه دهخدا

کاف . [ کاف ف ] (ع ص ) بازدارنده . (المنجد). || شتر ماده که دندانهای او سابیده باشد. (برهان ) (المنجد).

جست‌وجوی هم‌آوا

قاف به قاف

لغت‌نامه دهخدا

قاف به قاف . [ ب ِ ] (ق مرکب ) کران تا کران : روی گیتی پر از سلف شد و لاف همه زرق است و شید قاف به قاف . اوحدی .گرم این است رفته قاف به قاف بی سؤال و جواب و منت و لاف .اوحدی .

قاف تا قاف

لغت‌نامه دهخدا

قاف تا قاف . (ق مرکب ) قاف به قاف . کران تا کران . از یکسر تا سر دیگر این جهان . (امثال و حکم دهخدا). تمام جهان . (آنندراج ) : جهان قاف تا قاف پر نور کردبه هر جا که بد ماتمی سور کرد. فردوسی .قاف تا قاف همه ملک جهان

قاف تا قاف

فرهنگ فارسی معین

(ق مر.) سراسر جهان .

اتاقک لوکوموتیو

locomotive cab

واژه‌های مصوب فرهنگستان

اتاقکی در لوکوموتیو که در آن خدمه،‌ قطار را هدایت می‌کنند

چای‌خانۀ بین‏راهی

transport cafe

واژه‌های مصوب فرهنگستان

محلی برای عرضۀ چای و نوشیدنی‌های معمولی دیگر در کنار جاده به‏ویژه برای رانندگان ماشین‌های سنگین

جست‌وجوی مشابه

کافر

لغت‌نامه دهخدا

کافر. [ ] (اِخ ) از بلاد هذیل . (معجم البلدان ).

کافرون

لغت‌نامه دهخدا

کافرون . [ ف ِ ] (اِخ ) سوره ٔ صد و نهمین از قرآن و تعداد آیات آن شش است ، و چنین آغاز میشود: قل یا ایهاالکافرون .

کافرون

لغت‌نامه دهخدا

کافرون . [ ف ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ کافردر حالت رفعی : قل یا ایهاالکافرون . (قرآن 1/109).

کافرانه

لغت‌نامه دهخدا

کافرانه . [ ف ِ / ف َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) مانا بکافر. ملحدانه . از روی کفر و بیدینی و الحاد. (ناظم الاطباء).

کافلو

لغت‌نامه دهخدا

کافلو. (اِ) مرغی است . (شعوری ج 2 ص 256). || شخص بزرگ . || پیراهن . (شعوری ج 2 ص 256).

جست‌وجوی متن

kaf

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کاف

coff

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کاف

coof

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کاف

koff

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کاف

kaph

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کاف

جست‌وجوی هم‌آغاز

کافر

لغت‌نامه دهخدا

کافر. [ ] (اِخ ) از بلاد هذیل . (معجم البلدان ).

کافرون

لغت‌نامه دهخدا

کافرون . [ ف ِ ] (اِخ ) سوره ٔ صد و نهمین از قرآن و تعداد آیات آن شش است ، و چنین آغاز میشود: قل یا ایهاالکافرون .

کافرون

لغت‌نامه دهخدا

کافرون . [ ف ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ کافردر حالت رفعی : قل یا ایهاالکافرون . (قرآن 1/109).

کافرانه

لغت‌نامه دهخدا

کافرانه . [ ف ِ / ف َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) مانا بکافر. ملحدانه . از روی کفر و بیدینی و الحاد. (ناظم الاطباء).

کافلو

لغت‌نامه دهخدا

کافلو. (اِ) مرغی است . (شعوری ج 2 ص 256). || شخص بزرگ . || پیراهن . (شعوری ج 2 ص 256).

جست‌وجوی هم‌قافیه

دریاشکاف

لغت‌نامه دهخدا

دریاشکاف . [ دَرْ ش ِ ] (نف مرکب ) دریاشکافنده . شکافنده ٔ دریا. منقسم کننده ٔ آب دریا به دو سوی آنچنانکه ته آب نمایان شود : مهدی دجال کش آدم شیطان شکن موسی دریاشکاف احمد جبریل دم . خاقانی .قوتی خواهم ز حق دریاشکاف

دژشکاف

لغت‌نامه دهخدا

دژشکاف . [ دِ ش ِ ] (نف مرکب ) شکافنده ٔ دژ : یا ﷲ العجب ، عمال مال دزد، و دزدان دژشکاف ... از شفقت و مرحمت حضرت عظمی ... به رحمت امیدوارند. (منشآت خاقانی چ دانشگاه ص 334).

دل شکاف

لغت‌نامه دهخدا

دل شکاف . [ دِ ش ِ ] (نف مرکب ) شکافنده ٔ دل : درکن زآهنگ رزم خصم ز میدان درگذران تیر دل شکاف ز سندان . منوچهری .- خنجر دل شکاف ؛ تیز. (یادداشت مرحوم دهخدا).

حبیب اسکاف

لغت‌نامه دهخدا

حبیب اسکاف . [ ح َ ب ِ اِ ] (اِخ ) رجوع به حبیب ابوعمیر شود.

پهلوشکاف

لغت‌نامه دهخدا

پهلوشکاف . [ پ َ ش ِ ](نف مرکب ) که پهلو شکافد. درنده ٔ پهلو : چو فردا علم بر کشد بر مصاف خورد شربت تیغ پهلو شکاف . نظامی .بمقراضه ٔ تیر پهلو شکاف بسی آهو افکنده با نافه ناف .نظامی .<b

ترجمه مقاله