کاه

kāh

معنی

ساقه‌های خشک‌شده و کوبیدۀ گندم یا جو که معمولاً به مصرف خوراک دام می‌رسد.

جست‌وجوی دقیق

کاه

لغت‌نامه دهخدا

کاه . (اِ) در طوالش درخت زیرفون راکاه نامند. (یادداشت مؤلف ). رجوع به زیرفون شود.

کاه

کاه . (اِ) هندی باستان کاشه ، پهلوی کاه ، کردی که . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). علف خشک را گویند. (برهان ). ساقه ٔ گندم و جو خشک شده و در هم کوفته . قطعات خشک ساقه ٔ گندم و جو و برخی گیاهها : بچشمت اندر بالار ننگری تو به روزبه شب به چشم کسان اندرو

کاه

لغت‌نامه دهخدا

کاه . (اِخ ) دهستانی است از بخش داورزن شهرستان سبزوار. دارای 9692 تن سکنه است . آب آن ازقنوات و محصول عمده اش غله و پنبه است . این دهستان شامل 13 آبادی است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class="hl" dir="

کاه

لغت‌نامه دهخدا

کاه . (نف مرخم ) مخفف کاهنده . (یادداشت مؤلف ). بصورت مزید مؤخر در ترکیبات آید: جانکاه ، عمرکاه ، انده کاه ، محنت کاه . (از یادداشتهای مؤلف ). رجوع به هر یک از این کلمات شود.

کاه

فرهنگ فارسی عمید

ساقه‌های خشک‌شده و کوبیدۀ گندم یا جو که معمولاً به مصرف خوراک دام می‌رسد.

جست‌وجوی هم‌آوا

تخت روان‌کاوی

analytic couch, couch

واژه‌های مصوب فرهنگستان

در روان‌کاوی، تخت مطب روان‌کاو که بیمار بر روی آن دراز می‌کشد و در این حالت تداعی آزاد در ذهن او تسهیل میشود و توجه او به دنیای درون و احساساتش افزایش می‌یابد

چپقی شمع

spark plug cap, spark plug connector, plug lead connector, plug cap

واژه‌های مصوب فرهنگستان

قطعه‌ای که سیم شمع را به شمع اتصال می‌دهد

قاه قاه

لغت‌نامه دهخدا

قاه قاه . (اِ صوت ) خندیدن به آواز بلند را گویند. (برهان ). قهقهه . (حاشیه ٔ برهان دکتر معین ) : زده خنده بر روی خواهندگان دهان زر از جودتو قاه قاه .کمال الدین اسماعیل .

قاه قاه

فرهنگ فارسی عمید

۱. صدای خندۀ بلند.۲. (اسم) خنده با صدای بلند. * قهقهه.

قاه قاه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

cackle, horselaugh, roar

جست‌وجوی مشابه

کاهگل کاری، کاهگل مالی

گویش تهرانی

با کاهگل اندودن

کاهب

لغت‌نامه دهخدا

کاهب . [ هَِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از کهب . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). || تیره ٔ مایل به سیاهی . (منتهی الارب ). سپید مایل به تیرگی . (ناظم الاطباء).

کاهان

لغت‌نامه دهخدا

کاهان . (نف ، ق ) در حال کاستن . (یادداشت مؤلف ). کاهنده . کم کننده . کوتاه کننده .- عمرکاهان ؛ کاهنده ٔ عمر. مرگ آور. کوتاه کننده ٔ زندگانی : اژدها گرچه عمرکاهان است هم نگهبان گنج سلطان است . <p class="author"

کاهانیدن

لغت‌نامه دهخدا

کاهانیدن . [ دَ ] (مص ) کاستن . کم کردن . (یادداشت مؤلف ) : مرد برخاست و می گفت واﷲ که از این بنکاهانم و در این نیفزایم . (تفسیر ابوالفتوح رازی ).

کاها

لغت‌نامه دهخدا

کاها. (اِخ ) مخفف کهیعص . (کاف ها یا عین صاد) که کلمه ٔ اول از نخستین آیه ٔ سوره ٔ مریم است ؛ کهیعص ذکر رحمة ربک عبده زکریا : خاک مشکین که ز درگاه رسول آورده ست حرز بازوش چو الکهف و چو کاها بینند.خاقانی .

جست‌وجوی متن

کمل وندی

گویش مازنی

کاه بندی – کاه را دسته بندی کردن

thatched

دیکشنری انگلیسی به فارسی

ساقه، کاه اندود کردن، کاه پوش کردن

Thatch

دیکشنری انگلیسی به فارسی

چی، کاهگل، کاه اندود کردن، کاه پوش کردن

thatches

دیکشنری انگلیسی به فارسی

لبه ها، کاهگل، کاه اندود کردن، کاه پوش کردن

که ریزه

لغت‌نامه دهخدا

که ریزه . [ک َه ْ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) کاه ریزه . ریزه ٔ کاه . خرده ٔ کاه . پر کاه . پره ٔ کاه . پره ٔ خرد کاه : کز وجه زمین بوس ز دیوان سرایت که ریزه ربایند به بیجاده ٔ جاذب .سوزنی .<

جست‌وجوی هم‌آغاز

کاهل وار

لغت‌نامه دهخدا

کاهل وار. [ هَِ ](ص مرکب ، ق مرکب ) کاهلانه . چون کاهلان : تا باران قوی تر شده کاهل وار برخاستند. (تاریخ بیهقی ).

کاهل قدم

لغت‌نامه دهخدا

کاهل قدم . [ هَِ ق َ دَ ] (ص مرکب ) سست قدم . (آنندراج ) : ز اشک صید شد چوب قفس سبزچه شد کاهل قدم صیاد ما را؟ملا آفرین لاهوری (از آنندراج ).

کاهل کوش

لغت‌نامه دهخدا

کاهل کوش . [ هَِ ] (نف مرکب ) تنبل . کاهل رو. کم کار. سست . کاهل قدم . کوشنده به تن آسانی و سستی و تنبلی : وی بسا تیزطبع کاهل کوش که شد از کاهلی زگال فروش .نظامی .

کاهب

لغت‌نامه دهخدا

کاه پارینه به باد دادن

لغت‌نامه دهخدا

کاه پارینه به باد دادن . [ هَِ ن َ / ن ِ ب ِ دَ ] (مص مرکب ) کنایت است از لاف زدن و حکایت و سخنان گذشته گفتن و بر گذشته فخر کردن و نازیدن باشدو آن را کاه کهنه بباد دادن هم میگویند. (برهان ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

عیشکاه

لغت‌نامه دهخدا

عیشکاه . [ ع َ / ع ِ ] (نف مرکب ) عیش کاهنده . کم کننده ٔ عیش : من و عشق تو شاخ و برگ یک لختیم در معنی بلی خویشی بود با غم فزایان عیشکاهان را.طالب آملی (از آنندراج ).

درکاه

لغت‌نامه دهخدا

درکاه . [ دَ ] (معرب ، اِ) قصر و کاخ ، و آن فارسی است . (از اقرب الموارد). درگاه و رجوع به درگاه شود.

دشمنکاه

لغت‌نامه دهخدا

دشمنکاه . [ دُ م َ ] (نف مرکب ) کم کننده ٔ خصم و دشمن . کاهنده ٔ دشمن . (آنندراج ). هر چیز که دشمن راخوار و ذلیل گرداند. (از ناظم الاطباء) : ور بزم بود، بخشش او دوست فزایست ور رزم بود، کوشش او دشمن کاهست .سوزنی .

چشمه کاه

لغت‌نامه دهخدا

چشمه کاه . [ چ َ م َ ] (اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «قریه ای است در کنار رود سیم بار متعلق به بجنورد که زراعتش آبی و هوایش گرم است و پانزده خانوار سکنه دارد». (از مرآت البلدان ج 4 ص 244).

چکاه

لغت‌نامه دهخدا

چکاه . [ چ َ ] (اِ) سر کوه را گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء). چکاد و چکاده و تیغ کوه و قله ٔ کوه . رجوع به چکاد و چکاده شود. || میان سر و فرق سر آدمی را نیز گفته اند. (برهان ). میان سر و فرق آدمی . (ناظم الاطباء). تارک و چکاد و چکاده و فرق . و رجوع به چکاد و چکاده و تارک شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

کاه

kāh

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی مشابه

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

گویش مازنی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا