لغتنامه دهخدا
کاهکشان . [ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) کشاننده ٔ کاه . کشنده ٔ کاه .در حال کشیدن کاه . || (اِ مرکب ) مجره . هندوان راه بهشت خوانند و پارسیان راه کاهکشان و آن ازجمله شدن بسیار ستارگان است از قبیل ستارگان ابری واین جمله بتقریب بر دایره ٔ ب