کاکولغتنامه دهخداکاکو. (اِ) خالو و برادر مادر. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). که در مازندران معروف و مستعمل است و آن را کاکویه نیز گویند و چون ابوجعفر احمدبن محمد ملقب به علاءالدوله خالوی مجدالدوله دیلمی بوده است او را کاکویه میخوانده اند چنانکه پدر را بابویه خوانند. عربان نیز در آن اسما
کاکولغتنامه دهخداکاکو. (اِخ ) کاکوی . نام نواده ٔ ضحاک بود که فریدون را کشت . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : نبیره ٔ سپهدار ضحاک بودشنیدم که کاکوی ناپاک بود. فردوسی (از آنندراج ).|| لقبی بود که بعضی از امرای تنکابن داشتند از جمله ٔ آن
رایزنشcaucusواژه‌های مصوب فرهنگستانگردهمایی گروهی محدود، معمولاً اعضای یک حزب سیاسی، برای تعیین خط‌مشی یا راهبرد یا نامزد انتخابات
کاکو زکریالغتنامه دهخداکاکو زکریا. [ زَ ک َ] (اِخ ) دهی است از دهستان سرشیو بخش مریوان شهرستان سنندج در 65هزارگزی خاور دژ شاهپور و 3هزارگزی شمال راه شوسه ٔ سنندج واقع است . زمینش کوهستانی و هوای آن سردسیر و <span class="hl" dir="lt
پسر کاکولغتنامه دهخداپسر کاکو. [ پ ِ س َ رِ ] (اِخ ) محمدبن ابوالعباس دشمنزیار کاکویه مکنی به ابی جعفر و ملقب به علاءالدوله از دیالمه ٔ کاکویه صاحب اصفهان و مضافات . وی پسرخال والده ٔ مجدالدولةبن فخرالدوله بود و کاکویه بفارسی خال است . وی در زمان سلطان محمود غزنوی از جانب سیده مادر مجدالدوله حکوم
پسر کاکولغتنامه دهخداپسر کاکو. [ پ ِ س َ رِ ] (اِخ ) فرامرزبن محمدبن دشمنزیاربن کاکویه مکنی به ابی منصور و ملقب به ظهیرالدین از امرای دیالمه ٔ کاکویه . که از 433 تا 443 هَ . ق . در کردستان و اصفهان حکومت میکرد و چون در سال <span
کاکوئیلغتنامه دهخداکاکوئی . (ص نسبی ، اِ) ظاهراً قسمی جامه ٔ نفیس : بیاراستم خانه از نعمت توبه کاکوئی و رومی و خسروانی . فرخی .جان را به علم پوش چو پوشیدی تن را به ششتری و به کاکوئی . ناصرخسرو.|| شعو
کاکوتیلغتنامه دهخداکاکوتی . (اِ) آویشن . گیاهی است که آن را به عربی سعتر خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).هدایت گوید: «کاکوتی بر وزن یاقوتی » در برهان و جهانگیری بمعنی آویشن آورده اند... و ندانسته اند که این لغت غلط است کاکوتی اصلش «ککلیک اوتی » است یعنی علف و سبزه ٔ کبک و آن نیز ترکی
کاکوسلغتنامه دهخداکاکوس . (اِخ ) راهزن افسانه ای معروف که در کوه اون تن واقع در نزدیکی تیبر به ایتالیا مأوی داشت .
کاکیلغتنامه دهخداکاکی . (اِ) کاکو. خالو. (آنندراج ). خال . دائی . برادر مادر. || خاله . خواهر مادر. || عمه . خواهر پدر. (ناظم الاطباء). رجوع به کاکو شود.
کالنجارلغتنامه دهخداکالنجار. [ ل َ] (اِخ ) ظاهراً کوتاه شده ٔ ابوکالنجار و یا به تعبیر صحیحتر ابوکالیجار و آن نام چند نفر از ملک زادگان آل بویه و آل کاکو و ملوک دیلم بوده است . (از آنندراج ). رجوع به ابوکالنجار و باکالیجار و ابوحرب شود.
شیرولغتنامه دهخداشیرو. (اِخ ) نام پسر خسرو پرویز. شیروی . شیرویه (واو آخر در آخر شیرو ادات اعزاز و تحبیب است مانند پاپو، خواجو و کاکو). (لغات شاهنامه ص 193). نام پادشاهی از پادشاهان ایران که پسر خسرو پرویز بود. (فرهنگ لغات ولف ). رجوع به شیرویه شود.
کاکو زکریالغتنامه دهخداکاکو زکریا. [ زَ ک َ] (اِخ ) دهی است از دهستان سرشیو بخش مریوان شهرستان سنندج در 65هزارگزی خاور دژ شاهپور و 3هزارگزی شمال راه شوسه ٔ سنندج واقع است . زمینش کوهستانی و هوای آن سردسیر و <span class="hl" dir="lt
کاکوئیلغتنامه دهخداکاکوئی . (ص نسبی ، اِ) ظاهراً قسمی جامه ٔ نفیس : بیاراستم خانه از نعمت توبه کاکوئی و رومی و خسروانی . فرخی .جان را به علم پوش چو پوشیدی تن را به ششتری و به کاکوئی . ناصرخسرو.|| شعو
کاکوتیلغتنامه دهخداکاکوتی . (اِ) آویشن . گیاهی است که آن را به عربی سعتر خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).هدایت گوید: «کاکوتی بر وزن یاقوتی » در برهان و جهانگیری بمعنی آویشن آورده اند... و ندانسته اند که این لغت غلط است کاکوتی اصلش «ککلیک اوتی » است یعنی علف و سبزه ٔ کبک و آن نیز ترکی
پسر کاکولغتنامه دهخداپسر کاکو. [ پ ِ س َ رِ ] (اِخ ) محمدبن ابوالعباس دشمنزیار کاکویه مکنی به ابی جعفر و ملقب به علاءالدوله از دیالمه ٔ کاکویه صاحب اصفهان و مضافات . وی پسرخال والده ٔ مجدالدولةبن فخرالدوله بود و کاکویه بفارسی خال است . وی در زمان سلطان محمود غزنوی از جانب سیده مادر مجدالدوله حکوم
پسر کاکولغتنامه دهخداپسر کاکو. [ پ ِ س َ رِ ] (اِخ ) فرامرزبن محمدبن دشمنزیاربن کاکویه مکنی به ابی منصور و ملقب به ظهیرالدین از امرای دیالمه ٔ کاکویه . که از 433 تا 443 هَ . ق . در کردستان و اصفهان حکومت میکرد و چون در سال <span
