کبالتلغتنامه دهخداکبالت . [ ک ُ ] (فرانسوی ، اِ) فلزی است سفید مایل به سرخی ، سخت و شکننده که شماره ٔ اتمی آن 27 است و در 1490 درجه می گدازد. وزن مخصوصش 8/8 است . این فلز با مس و آهن و فولاد ب
کبالتفرهنگ فارسی عمیدعنصر فلزی سفیدرنگ، سخت، چکشخوار، قابل مفتول شدن، نامحلول در آب، و محلول در اسید ازتیک که در تهیۀ برخی آلیاژها، رنگها، و جلادهندهها به کار میرود.⟨ کبالتِ ۶۰: کبالت رادیواکتیو که در معالجۀ سرطان از آن استفاده میشود.
قبولیتلغتنامه دهخداقبولیت . [ ق َ لی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) قبول و پسند. || رضا. || اخذ. دریافت و اقرار. || اقرار در نوشتن . || اقرار بر خلاف . (ناظم الاطباء).