کرد

kord

معنی

۱. قومی‌ آریایی که در نواحی غربی ایران، عراق، ترکیه، و سوریه به سر می‌برند و به طوایف بسیار تقسیم می‌شوند.
۲. هریک از افراد این قوم.
۳. [قدیمی، مجاز] چوپان.
۴. [قدیمی] چادرنشین.

جست‌وجوی دقیق

کرد

لغت‌نامه دهخدا

کرد. [ ک ُ ] (اِخ ) نام طایفه ای است مشهور از صحرانشینان و ایشان در زمان ضحاک پیدا شدند. (برهان ). گروهی است . ج ، اَکراد. جد آنها کردبن عمرو مزیقیأبن عامربن ماءالسماء نسبهم الشعراء اًلی الیمن ثم الی الازد. قال : لعمرک ما کردبن عمروبن عامربعجم

کرد

لغت‌نامه دهخدا

کرد. [ ک َ ] (ع مص ) راندن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). راندن ستور را. (ناظم الاطباء). || دور کردن دشمن را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || بریدن . (منتهی الارب ).بریدن چیزی را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

کرد

لغت‌نامه دهخدا

کرد. [ ک َ ] (معرب ، اِ) گردن یا بن آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). کقوله و اضرب بحد السیف عظم کرده . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). معرب از فارسی است . (از منتهی الارب ).

کرد

لغت‌نامه دهخدا

کرد. [ ک َ / ک ِ ] (اِ) شاخی را گویند که در وقت پیراستن از درخت بریده باشند. (برهان ) (از ناظم الاطباء). || آبگیرو آب انبار و تالاب هم هست که به عربی شمر گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || سبزی زار. تره زار. (ناظم الاطباء). || زمین

کرد

لغت‌نامه دهخدا

کرد. [ ک َ / ک ِ ] (اِمص ، اِ) کردار که کار و عمل و به فعل آوردنیها باشد اعم از نیک و بد. (برهان ) (آنندراج ). کار. عمل . فعل . (ناظم الاطباء). کرده . کردار. (یادداشت مؤلف ) : پشیمان شد از کرد خود شهریار[ هرمز ]<b

جست‌وجوی هم‌آوا

کارت تلفن

debit card, prepaid card 1, prepaid telephone card, calling card

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی کارت اعتباری که می‏توان با آن بدون پرداخت نقدی از خدمات تلفن شهری، بین‏شهری یا بین‏المللی بهره‏مند شد

کارت برنامه

windscreen card

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لوحی برای نمایش مقصد و دیگر اطلاعات مربوط که معمولاً در سمت راست و پایین شیشۀ جلوی وسیلۀ نقلیۀ عمومی قرار داده می‌شود

کارت پرواز

boarding card

واژه‌های مصوب فرهنگستان

مجوز ورود مسافر به هواپیما که معمولاً شمارۀ صندلی در آن قید می‏شود

کارت غیرلمسی

contactless card

واژه‌های مصوب فرهنگستان

کارتی که تراشه‌ای در درون آن تعبیه شده و برای انتقال داده‌های آن کافی است آن را به پایانه نزدیک کرد

کارت هوشمند

smart card

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی کارت پلاستیکی که یک ریزپردازنده در آن تعبیه شده است و کاربردهای مختلف دارد ازجمله پرداخت‌های مالی

جست‌وجوی مشابه

کردار کردن

لغت‌نامه دهخدا

کردار کردن . [ ک ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) خوی نیک نشان دادن . با اخلاق خوش رفتار کردن . (فرهنگ فارسی معین ) : کردار همی کردی تا دل به تو دادم چون دل بشد از دست ببستی در کردار.فرخی (از آنندراج ).

وز کرده کردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

tease

خفه کردن (سرکوب کردن)

دیکشنری فارسی به عربی

إخْمادٌ

مجهز كرد (بسیج كرد)

دیکشنری فارسی به عربی

استنفر

سفر کردن مسافرت کردن

دیکشنری فارسی به عربی

سفر

جست‌وجوی هم‌آغاز

کردگار

لغت‌نامه دهخدا

کردگار. [ ک ِ دْ / ک ِ دِ ] (ص مرکب ) فاعل . عامل . (یادداشت مؤلف ). کننده . (از فرهنگ فارسی معین ) : ز گردش شود کردگی آشکارنشان است پس کرده بر کردگار. (گرشاسبنامه ). || بسیار عمل

کرده

لغت‌نامه دهخدا

کرده . [ ک َ دِ ] (ن مف ) نعت مفعولی از مصدر کردن . || بجاآورده . انجام داده . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). مقابل ناکرده . (فرهنگ فارسی معین ). اداشده . (ناظم الاطباء). انجام گرفته : فال کرده کار کرده بود. (تاریخ سیستان ).بر عفو مکن تکیه که

کرد شول

لغت‌نامه دهخدا

کرد شول . [ ] (اِخ ) دهی است در چهار فرسنگ و نیمی مشرق آسپاس . (فارسنامه ٔ ناصری ).

کرداد

لغت‌نامه دهخدا

کرداد. [ ک َ ] (اِ) بنای عمارت و دیوار و امثال آن باشد. کَردادِه . (برهان ) (آنندراج ).

کردل

لغت‌نامه دهخدا

کردل . [ ] (اِخ ) قریه ای است چهارفرسنگی میانه ٔ مغرب و جنوب نیم ده . (فارسنامه ٔ ناصری ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

مهره کرد

لغت‌نامه دهخدا

مهره کرد. [ م ُ رَ / رِ ک َ ] (ن مف مرکب ، اِ مرکب ) کاغذ سفید. کاغذ از حریر سپید صمغ زده و صیقلی کرده . مهره . مهرق . (یادداشت مؤلف ).

دزکرد

لغت‌نامه دهخدا

دزکرد. [ دِ ک ُ ] (اِخ ) بلوک کوچکی است از سردسیرات فارس . درازی آن از قریه ٔ بوگر تا قریه ٔچرکس دو فرسنگ و پهنای آن از قریه ٔ کوفته تا قریه ٔ رئیسان مسافت کمی است . در تابستان هوایی سرد دارد که در بیشتر شبها آبهای کم ایستاده یخ بندد و در سه ماه از سال زمینش از برف پوشیده است

دستاکرد

لغت‌نامه دهخدا

دستاکرد. [ دَ ک َ ] (اِ مرکب ) دسته ٔ اره . (ناظم الاطباء). رجوع به دستاگرد شود.

دستکرد

لغت‌نامه دهخدا

دستکرد. [ دَ ک َ ] (ن مف مرکب ، اِ مرکب ) حاصل کار دست . محصول دست . دست رنج . عمل یدی . مصنوع . (یادداشت مرحوم دهخدا) : گفت من دستکرد لاهوتم قائد و رهنمای ناسوتم . سنائی .|| دسته ٔاره . دستاکرد. (ناظم الاطباء). قب

حسام الدوله کرد

لغت‌نامه دهخدا

حسام الدوله کرد. [ ح ُ مُدْ دَ / دُو ل َ ی ِ ک ُ ] (اِخ ) مکنی به ابوالشوک . وی در ذیقعده ٔ 430 هَ . ق . بر کرمانشاه مسلط شد و حاکم عباسی آن را بیرون کرد. رجوع به وقایع این سال در کامل ابن اثیر و به ابوالشوک

درپیوند

بیشتر بدانید

کرد

kord

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا