کرنا

kar[re]nā

معنی

۱. شیپور بزرگ.
۲. نای جنگی؛ کارنای؛ کرِّنای: ◻︎ زود آ که شود رزمگهت همچو قیامت / کوس تو و کرنای تو چون دم زدن صور (امیرمعزی: ۳۰۲).

مترادف

بوق، نفیر

جست‌وجوی دقیق

کرنا

لغت‌نامه دهخدا

کرنا. [ ک َ ] (اِ) قسمی از سماروغ . || انگور فرنگی که به فرانسه گروزی نامند. (ناظم الاطباء).

کرنا

کرنا. [ک َ ] (اِ مرکب ) کرنای . کرنی . نای که برای شنواندن مردم کر بکار رود. سماعه . (یادداشت مؤلف ). || نوعی از نفیر. (ناظم الاطباء). کره نای . خرنای . نوعی نفیر دراز که در قدیم در رزم بکار می رفت و اینک در ولایات شمالی ایران (مخصوصاً گیلان ) به هنگام اقامه ٔمراسم عزاداری (

کرنا

فرهنگ فارسی عمید

۱. شیپور بزرگ.۲. نای جنگی؛ کارنای؛ کرِّنای: ◻︎ زود آ که شود رزمگهت همچو قیامت / کوس تو و کرنای تو چون دم زدن صور (امیرمعزی: ۳۰۲).

کرنا

دیکشنری فارسی به عربی

بوق , قرن

کرنا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

horn, trumpet

جست‌وجوی هم‌آوا

کرنائی

لغت‌نامه دهخدا

کرنائی . [ ک َ ] (اِخ ) طایفه ای از کردهای ایران ساکن طرهان . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 65).

کرناچی

لغت‌نامه دهخدا

کرناچی . [ ک َ ] (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان ، کنار رودخانه ٔ قره سو واقع است . دشت و سردسیر است و 120 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

کرناچی

لغت‌نامه دهخدا

کرناچی . [ ک َ ] (ص مرکب ) که کرنا زند. نوازنده ٔ کرنا.

کرنای

لغت‌نامه دهخدا

کرنای . [ ک َ ] (اِ مرکب ) آلت شنیدن کران . (یادداشت مؤلف ). || کرنا. نای بزرگ که آن را می نوازند و این مبدل به خرنای است و خربمعنی بزرگ و کلان بسیار مستعمل است . (آنندراج ). نوعی از نفیر. (ناظم الاطباء). شیپور. بوق . بوق جنگی . (لغت شاهنامه ) : ب