کرند

korand

معنی

۱. اسبی که رنگ آن میان زرد و بور باشد؛ کرن؛ کرنده؛ کرنگ؛ کورنگ؛ کران.
۲. میدان اسب‌دوانی.
۳. حلقه؛ جرگۀ مردم.

جست‌وجوی دقیق

کرند

لغت‌نامه دهخدا

کرند. [ ] (اِ) اسم هندی سنبادج است . (فهرست مخزن الادویه ).

کرند

لغت‌نامه دهخدا

کرند. [ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قشلاق بزرگ گرمسار که 424 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

کرند

کرند. [ ک ِ رِ ] (اِخ ) بخشی است از شهرستان شاه آباد و محدود است از شمال به گوران ، از خاور به بخش مرکزی شاه آباد و از باختر به دهستان پاطاق پل ذهاب . این بخش مرتفعترین نقاط شهرستان شاه آباد است . پست ترین نقطه ٔ کرند بیش از 1500 متر از سطح د

کرند

لغت‌نامه دهخدا

کرند. [ ک ِ رِ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکز بخش کرند. در دامنه ٔ کوهی بنا شده و منظره ٔ باصفادارد. گردنه ٔ پاطاق که یکی از نقاط مهم نظامی غرب است در مغرب آن قرار دارد. از شمال به زهاب ، از مشرق به ماهیدشت ، از جنوب به لرستان و از مغرب به عراق محدود است . (از جغرافیای غرب ایران صص <sp

کرند

لغت‌نامه دهخدا

کرند. [ ک ُ رَ ] (اِ) کرنده . میدان اسب دوانی را گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء). || رنگی است مخصوص اسب که آن را کرن گویند. (برهان ). اسبی که رنگ آن میان زرد و بور باشد. (ناظم الاطباء). کرن . کرنده . کرنگ . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). || جرگه و حلقه زدن مردم باشد. (برهان ) (ناظم

جست‌وجوی هم‌آوا

کریند

لغت‌نامه دهخدا

کریند. [ ک َ ی َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش بستک شهرستان لار 130 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

قرند

گویش مازنی

لاشخور

قرند

گویش مازنی

صدای بم انسان

کرند زدن

لغت‌نامه دهخدا

کرند زدن . [ ک ُ رَ زَ دَ ] (مص مرکب )حلقه زدن . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کرند شود.

کرند سفن

لغت‌نامه دهخدا

کرند سفن . [ ] (اِ) کرنده اسم هندی بیخ دارفلفل است . (فهرست مخزن الادویه ).

جست‌وجوی مشابه

کرندرق

لغت‌نامه دهخدا

کرندرق . [ ک َ رَ دَ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان گیوی بخش سنجبد شهرستان هروآباد که 355 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

کرندعی

لغت‌نامه دهخدا

کرندعی . [ ] (اِخ ) از دیههای طبرش (تفرش ) است . (تاریخ قم ص 139).

کرنده

لغت‌نامه دهخدا

کرنده . [ ] (اِ) کرند سفن . اسم هندی بیخ دارفلفل است . (فهرست مخزن الادویه ).

کرنده

لغت‌نامه دهخدا

کرنده . [ ک ُ رَ دَ / ک ُ رِ دِ ] (اِ) لیف جولاهگان . (برهان ) (آنندراج ). لیف جولاهگان و شوی مالان ، یعنی جاروب مانندی که بدان آش و آهار بر جامه زنند. (ناظم الاطباء).شوکةالحائک . (انجمن آرا). شوکة. کرنده ٔ بافکار و آن آلتی است که به وی روی ج

کرنده

لغت‌نامه دهخدا

کرنده . [ ک ُ رَ دَ/ دِ ] (اِ) کرند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). میدان . (برهان ) (آنندراج ). میدان اسب دوانی . (ناظم الاطباء). || کرنگ . کرند. کرن . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). رنگ مخصوص اسب . (برهان ) (آنندراج ). کران . (حاشیه ٔ برهان