کریچ

ko(a)rič

معنی

۱. خانۀ کوچک.
۲. خانه‌ای که فالیزبانان با شاخه‌های درخت برای خود درست می‌کنند؛ کومه؛ کازه.

جست‌وجوی دقیق

کریچ

لغت‌نامه دهخدا

کریچ . [ ک َ / ک ُ ] (اِ) کریج . کریجه . خانه ٔ کوچک مطلقاً. || خانه ٔ کوچکی که از نی و علف سازند مانند اطاقک دهقانان در کنار مزرعه و فالیز. (فرهنگ فارسی معین ) : همه عالم چو باغ و بستان است این کریچت بتر ز زند

کریچ

لغت‌نامه دهخدا

کریچ . [ک ُ ] (اِ) کریج . کریچه . کرچه . کریز. کریزه . کریغ. تولک . پر ریختن پرندگان خصوصاً چرغ و باز و شاهین و مانند آنها. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کریز شود.

کریچ

فرهنگ فارسی عمید

۱. خانۀ کوچک.۲. خانه‌ای که فالیزبانان با شاخه‌های درخت برای خود درست می‌کنند؛ کومه؛ کازه.

کریچ

فرهنگ فارسی معین

(کَ) (اِ.) = کریج . کریچه . کرچه . کریز. گریزه . کریغ : پر ریختن پرندگان خصوصاً چرغ و باز و شاهین و مانند آن ها؛ تولک .

کریچ

دیکشنری فارسی به انگلیسی

bower, hovel

جست‌وجوی هم‌آوا

واگنک پشتِ کار

push car

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واگن کاری چهارچرخه‌ای برای حمل افراد و مصالح سنگین که می‌توان آن را هل داد یا با موتور به حرکت درآورد

واگن کرایه‌ای

leased car

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واگنی که شرکت‌های فرستنده یا باربری کالا از شرکت راه‌آهن اجاره می‌کند

بار حجم‌کرایه

measurement rated cargo

واژه‌های مصوب فرهنگستان

باری که کرایۀ فرست آن را براساس حجم اشغال‌شده محاسبه می‌کنند

فرغون پشتکار

track dolly, rail dolly, pony car

واژه‌های مصوب فرهنگستان

افزاره‌ای متشکل از چرخ ـ محور با لبه و کفی شبیه به فرغون برای حمل مصالح خط به‌صورت دستی در مسافت‌های کوتاه

قِرِچ قوروچ،قِرچ قرچ

گویش تهرانی

صدای شستن چینی،صدای خوردن هویج و...

جست‌وجوی مشابه

کریچه

لغت‌نامه دهخدا

کریچه . [ ک ُ / ک َ چ َ / چ ِ ] (اِ) کریجه . کریچ . کریج . خانه ٔ کوچک را گویند مطلقاً. (برهان ) : که چو شه بر شکار کرد آهنگ راند مرکب بدین کریچه ٔ تنگ .

کریچه

لغت‌نامه دهخدا

کریچه . [ ک ُ چ َ ] (اِخ ) تیره ای از شعبه ٔ شیبانی ایل عرب از ایلات خمسه ٔ فارس . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 87).

کریچه

فرهنگ فارسی عمید

= کریچ: ◻︎ داشت لقمان یکی کریچهٴ تنگ / چون گلوگاه نای و سینهٴ چنگ (؟: مرزبان‌نامه: ۱۳۰).

کریچه (زیست شناسی)

دیکشنری فارسی به انگلیسی

vacuole

جست‌وجوی متن

گریچ

فرهنگ فارسی عمید

= کریچ

کرچه

فرهنگ فارسی عمید

= کریچ

کریزه

لغت‌نامه دهخدا

کریزه . [ ک ُ / ک َ زَ / زِ ] (اِ) کریجه است که خانه ٔ کوچک باشد. (برهان ). کریجه . کریج . (آنندراج ). کریچه . کریچ . رجوع به کریجه و کریچ شود. || پر ریختن مرغان باشد. (برهان ). پر ریختن مرغان شکاری که تولک ن

کریغ

فرهنگ فارسی معین

(کُ) (اِ.) = کریز. کریژ. کریزه . کریج . کریچ . کریچه : پر ریختن پرندگان ؛ تولک .

کریش

لغت‌نامه دهخدا

کریش . [ ک َ ] (اِ) کریچ . حفره . گودال . مغاک . چاله . (یادداشت مؤلف ). رجوع به کریسنک ، کریشک و کریشنک شود.

جست‌وجوی هم‌آغاز

کریچه

لغت‌نامه دهخدا

کریچه

لغت‌نامه دهخدا

کریچه . [ ک ُ چ َ ] (اِخ ) تیره ای از شعبه ٔ شیبانی ایل عرب از ایلات خمسه ٔ فارس . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 87).

کریچه

فرهنگ فارسی عمید

= کریچ: ◻︎ داشت لقمان یکی کریچهٴ تنگ / چون گلوگاه نای و سینهٴ چنگ (؟: مرزبان‌نامه: ۱۳۰).

کریچه (زیست شناسی)

دیکشنری فارسی به انگلیسی

vacuole

درپیوند

بیشتر بدانید

کریچ

ko(a)rič

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گویش تهرانی

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی