کلاهبردارلغتنامه دهخداکلاهبردار. [ ک ُ ب َ ] (نف مرکب ) آدم حقه باز و شیاد و مال مردم خور. کسی که به انحاءمختلف مال مردم را از ایشان بگیرد. (از فرهنگ عامیانه ٔ جمالزاده ). کلاه بردارنده ، آنکه به فریب مال مردم و پول دیگران را بگیرد. حقه باز. کسی که کلاهبرداری کند. (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کل
کلاهبرداریلغتنامه دهخداکلاهبرداری . [ ک ُ ب َ ] (حامص مرکب ) عمل کلاهبردار. شیادی و حقه بازی . به فریب و دروغ مال دیگران را گرفتن .
کلاهبرداریلغتنامه دهخداکلاهبرداری . [ ک ُ ب َ ] (حامص مرکب ) عمل کلاهبردار. شیادی و حقه بازی . به فریب و دروغ مال دیگران را گرفتن .