کلاهبرداریلغتنامه دهخداکلاهبرداری . [ ک ُ ب َ ] (حامص مرکب ) عمل کلاهبردار. شیادی و حقه بازی . به فریب و دروغ مال دیگران را گرفتن .
کلاهبرداریفرهنگ فارسی طیفیمقوله: نحوۀ ارتباط ری، تقلب، حیله‌گری، تزویر، تدلیس، کلاه، غش اختلاس، دزدی تقلب مالیاتی، حسابسازی، فرارازمالیات، پول‌شویی تطمیع، ارتشا تمسخر کلاهبردار، متقلب، دروغگو
کلاهبرداریکردنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مناسبات ملکی یکردن، گول زدن، گوش بریدن، پول کسی‌را خوردن(بالاکشیدن)، پس ندادن، تصرف کردن، دستبرد زدن، فریب دادن
