کلیددار

keliddār

معنی

کسی که کلید ساختمان یا مؤسسه یا خزانه در دست اوست؛ دارندۀ کلید.

جست‌وجوی دقیق

کلیددار

لغت‌نامه دهخدا

کلیددار. [ ک ِ ] (نف مرکب ) آنکه کارخانجات به تحویل او باشد. (آنندراج ). آنکه کلید اطاق و دکان و جز آن بدو سپرده است . (ناظم الاطباء). کسی که کلید ساختمانی (سرای ، بقعه ٔ متبرک ) و مؤسسه ای در دست اوست . دربان . (فرهنگ فارسی معین ). یکی از مناصب مزارهای مقدس . (یادداشت به خط

کلیددار

فرهنگ فارسی عمید

کسی که کلید ساختمان یا مؤسسه یا خزانه در دست اوست؛ دارندۀ کلید.

کلیددار

دیکشنری فارسی به ترکی

anahtarcı

کلیددار

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) [ یو - فا. ] (ص فا.) 1 - کسی که کلید ساختمانی (سرای ، بقعة متبرک ) و مؤسسه ای در دست اوست ، دربان . 2 - آن چه که دارای کلید باشد.

جست‌وجوی هم‌آوا

کلیددار زندان

دیکشنری فارسی به انگلیسی

turnkey

کلیددار کردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

key

قوطی کلیددار

key-opening can, Packer's can

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی قوطی کنسرو که با استفاده از کلید مخصوصی که بر روی آن است باز می‏شود

برنجی‌های کلیددار

valve instruments

واژه‌های مصوب فرهنگستان

دسته‌ای از سازهای بادی‌برنجی که کلید دارند

دهنه سنگ کلیددر

لغت‌نامه دهخدا

دهنه سنگ کلیددر. [ دَ هََ ن ِس َ ک ِ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان طاغن کوه بخش فدیشه ٔ شهرستان نیشابور. واقع در 12هزارگزی شمال فدیشه با 339 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9<

جست‌وجوی مشابه

کلیدداری

لغت‌نامه دهخدا

کلیدداری . [ ک ِ ] (حامص مرکب ) شغل و عمل کلیددار. (فرهنگ فارسی معین ):و کلیدداری ضریح مبارک نیز به او تعلق داشت . (عالم آرا، از فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کلیددار شود.