کهبلهلغتنامه دهخداکهبله . [ک ُ ب َ ل َ / ل ِ ] (ص ) ابله و نادان بود. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 459). به معنی کهبل است که بی عقل و ابله و احمق باشد. (برهان ). کهبل و احمق و ابله را گویند. (آنندراج ) : <br