کوچیدنلغتنامه دهخداکوچیدن . [دَ ] (مص ) کوچ کردن . رحلت کردن . (فرهنگ فارسی معین ). رفتن ایل و طایفه ای از منزلی برای منزل گرفتن در جای دیگر. از جایی به جایی نقل کردن بنه و کسان . رحلت . ارتحال . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : وفا چو دید که انصاف از جهان کوچیدفغان
کوچیدنفرهنگ فارسی عمیدروانه شدن جماعتی از مردم از یک شهر یا ناحیه به شهر و ناحیۀ دیگر به قصد اقامت دایم در آنجا؛ کوچ کردن.
کودینلغتنامه دهخداکودین . (اِ) کودیان . کودینه . (اشتینگاس ) (ناظم الاطباء). رجوع به کودیان و کودینه شود.
کودنلغتنامه دهخداکودن . [ ک َ دَ ] (ع ص ، اِ) اسب هجین غیراصیل . کَودَنی ّ. (منتهی الارب ). اسب فرومایه ٔ غیراصیل . ج ، کَوادِن . (از اقرب الموارد). اسب پیر کندرو پالانی کمراه . (برهان ). یابو و اسب تاتاری واسب هجین . (ناظم الاطباء). ستور (اسب و استر) غیراصیل و کندرو و پالانی . (فرهنگ فارسی م
کودینلغتنامه دهخداکودین . (اِخ ) دهی از دهستان کام فیروز که در بخش اردکان شهرستان شیراز واقع است و 197 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
کوذینلغتنامه دهخداکوذین . (معرب ، اِ) معرب کودین و کدین . عامه به چوبی گویند که گازران جامه را بدان می کوبند. (از تکمله ٔ المعرب جوالیقی ص 37).
کودنفرهنگ فارسی عمید۱. کندفهم؛ کمعقل؛ احمق.۲. [قدیمی، مجاز] تنبل.۳. [قدیمی] یابو.۴. [قدیمی] اسب کندرو.۵. [قدیمی] فیل.
کوچفرهنگ فارسی عمید۱. حرکت عدهای از مردم از سرزمینی به سرزمین دیگر.۲. (بن مضارعِ کوچیدن) = کوچیدن۳. (اسم) [قدیمی] طایفه؛ دودمان؛ خانواده.