کیاللغتنامه دهخداکیال . [ ک َی ْ یا ] (اِخ ) لقب مردی گول که پیوسته خاک می پیمود.(منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : به زیبقی ّ مقنع به احمقی کیال به روزکوری صباح و شبروی احباب .خاقانی .
کیاللغتنامه دهخداکیال . [ ک َی ْ یا ] (ع ص ) پیماینده . (منتهی الارب ). پیماینده و پیمانه کننده . (ناظم الاطباء). پیماینده و چیزی را به پیمانه پیمایش کننده . (غیاث ). آنکه حرفه ٔ او پیمودن طعام باشد. (از اقرب الموارد). کیل پیما. پیماینده ٔ کیل . کیل پیماینده . آنکه شغلش کیل کردن باشد. (از یاد
قیل و قاللغتنامه دهخداقیل وقال . [ ل ُ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) قال و قیل . گفت و شنید. مباحثه . (انجمن آرای ناصری ) : از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم . حافظ.|| سر و صدا. جنجال . (فرهنگ فارسی معین ) <span
کیالجلغتنامه دهخداکیالج . [ ک َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ کیلجة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ کیلجة، کیله که پیمانه ای است مر غله و آرد و جز آن را. (آنندراج ). رجوع به کیلجة و کیله شود.
کیالجةلغتنامه دهخداکیالجة. [ ک َ ل ِ ج َ ] (ع اِ) ج ِ کیلجة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به کیلجة و کیله شود.
کیالکلغتنامه دهخداکیالک . [ل َ ] (اِ) کیلک . کیلو. زالزالک . (فرهنگ فارسی معین ). زالزالک . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || قسمی از ولیک را در شیراز کیالک نامند. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به ولیک شود. || توت فرنگی . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کیالواشیرلغتنامه دهخداکیالواشیر. [ ل َ ] (اِخ ) نصرةالدین اسپهبد ابوالمظفر کیالواشیر . از ممدوحان خاقانی است . در سخن و سخنوران آرد: از فرمانروایان طبرستان است ، محل حکمرانی و آغاز و انجام شهریاری وی به دست نیامد، این قدر معلوم است که او در مازندران حکومتی داشته و با ترکان زدوخورد می کرده و آنان ب
کیالواشیریلغتنامه دهخداکیالواشیری . [ ل َ ] (ص نسبی ) منسوب به کیالواشیر : زآب تیغ کیالواشیری آتش اندر وغا فرستادی . خاقانی .رجوع به کیالواشیر شود.
کیل پیمالغتنامه دهخداکیل پیما. [ ک َ / ک ِپ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) کَیّال . آنکه با کیل می سنجد. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کیال شود.
رفاشلغتنامه دهخدارفاش . [ رَف ْ فا ] (ع ص ) آنکه گندم را با بیل از انبار نزدیک کیال ریزد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
پیمایندهلغتنامه دهخداپیماینده . [ پ َ / پ ِ ما ی َ دَ / دِ ] (نف ) که پیماید. که طی کند: هرگاه که اندازه ای دیگر اندازه ها را بپیماید بارها و او را سپری کند چنانک چیزی نماند، آن پیماینده را جذر خوانند. (التفهیم ). || که آشامد و ن
روزکوریلغتنامه دهخداروزکوری . (حامص مرکب ) ضعف و نابینایی در روز. خفش . جهر : چو شمع اگر بفروزد عدوت را سر کارز روزکوری در کار سر کند همه تن . سوزنی .بزیبقی مقنع به احمقی کیال بروزکوری صباح و شبروی جناب . خاق
گواوررودلغتنامه دهخداگواوررود. [ ] (اِخ ) یکی از شعبه های سیمره در پشتکوه که از کیال امیر در منطقه ٔ کلهرها فرودآمده و پس از دریافت آب کرند در نزدیکی شیروان درمحل تنگ روشنه به سیمره می ریزد. (از جغرافیای غرب ایران تألیف ژاک د مرگان ترجمه ٔ کاظم ودیعی ص 226).
کیاله اولغتنامه دهخداکیاله او. [ ل َ / ل ِ اَ / اُو ] (اِ مرکب ) آب چکیده ای از ماست . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کیالجلغتنامه دهخداکیالج . [ ک َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ کیلجة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ کیلجة، کیله که پیمانه ای است مر غله و آرد و جز آن را. (آنندراج ). رجوع به کیلجة و کیله شود.
کیالجةلغتنامه دهخداکیالجة. [ ک َ ل ِ ج َ ] (ع اِ) ج ِ کیلجة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به کیلجة و کیله شود.
کیالکلغتنامه دهخداکیالک . [ل َ ] (اِ) کیلک . کیلو. زالزالک . (فرهنگ فارسی معین ). زالزالک . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || قسمی از ولیک را در شیراز کیالک نامند. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به ولیک شود. || توت فرنگی . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کیالواشیرلغتنامه دهخداکیالواشیر. [ ل َ ] (اِخ ) نصرةالدین اسپهبد ابوالمظفر کیالواشیر . از ممدوحان خاقانی است . در سخن و سخنوران آرد: از فرمانروایان طبرستان است ، محل حکمرانی و آغاز و انجام شهریاری وی به دست نیامد، این قدر معلوم است که او در مازندران حکومتی داشته و با ترکان زدوخورد می کرده و آنان ب
مکیاللغتنامه دهخدامکیال . [ م ِ ] (ع اِ) پیمانه . (مهذب الاسماء) (دهار) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (غیاث ). پیمانه و هر چیز که بدان پیمانه کنند. ج ، مکاییل . (ناظم الاطباء). آنچه بدان پیمانه کنند. مِکیَل . مِکیَلة. (از اقرب الموارد) : لاتنقصوا المکیال و المیزان انی اریکم
اکیاللغتنامه دهخدااکیال . [ اَک ْ ](ع اِ) ج ِ کَیل . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج ِ کیل ، به معنی پیمانه . (آنندراج ). رجوع به کیل شود.
انکیاللغتنامه دهخداانکیال . [ اِ ] (ع مص ) پیش آمدن کسی را به دشنام و ضرب . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).