گابارهلغتنامه دهخداگاباره . [ رَ / رِ ] (اِ) غار و شکاف کوه . || (اِ مرکب ) گله ٔ گاو. (جهانگیری ) (برهان ). در گناباد، گاواره ، گله ٔ گاو و گوسفند را گویند. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). || (ص مرکب ) مخفف گاوباره است یعنی دوست دارنده ٔ گاو چنانکه غلام باره ، ا
گابارهلغتنامه دهخداگاباره . [ رِ ] (اِخ ) کرسی کانتون لاند، از ایالت مونت دُمارسن فرانسه ، دارای 1230 تن سکنه .
هباریةلغتنامه دهخداهباریة. [ هََ ب ْ با ری ی َ ] (ص نسبی ) نسبت است به هبار. (وفیات الاعیان چ 1 ج 2 ص 120).
هباریةلغتنامه دهخداهباریة. [ هَُ ی َ ] (ع اِ) آن چیزی از پرز پنبه که میپرد و همچنین از پشم و پر. (ناظم الاطباء). ریشه و ریزه ٔ پنبه و پشم که بپرد. (منتهی الارب ).ما طار من الریش . (اقرب الموارد). || چرک وسبوسه ٔ سر. مایتعلق باسفل الشعر مثل النخالة من وسخ الرأس . (تاج العروس ).
گاپارهلغتنامه دهخداگاپاره . [ رَ / رِ ] (اِ) غار. (شعوری ). رجوع به گاباره شود. || (اِ مرکب ) گله ٔ گاو. (جهانگیری ) (شعوری ) : چو شب شد دید گاپاره در آنجامگر جائی بده گاپاره ده را (!) شعوری .رجوع به
گاوبارهلغتنامه دهخداگاوباره . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب )گله ٔ گاو. رجوع به گاواره و گاباره و گوباره شود.
گاویارهلغتنامه دهخداگاویاره . [ وْ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) گله ٔ گاو. ظاهراً مصحف گاوباره . رجوع به گاباره و گاوباره شود.
گویارهلغتنامه دهخداگویاره . [ گ َ / گُو رَ / رِ ] (اِ مرکب ) مخفف گاویاره . گله ٔ گاو. ظاهراًمصحف گوباره باشد. رجوع به گاباره و گاوباره شود.
کابارهلغتنامه دهخداکاباره . [ رَ / رِ ] (اِ) بعضی فرهنگهای اخیر این صورت را بمعنی غار و شکاف و جای تاریک آورده اند. این لغت همان «کاباره » با کاف فارسی است و با کاف تازی صحیح نمی نماید. رجوع به «گاباره » شود.