گاپارهلغتنامه دهخداگاپاره . [ رَ / رِ ] (اِ) غار. (شعوری ). رجوع به گاباره شود. || (اِ مرکب ) گله ٔ گاو. (جهانگیری ) (شعوری ) : چو شب شد دید گاپاره در آنجامگر جائی بده گاپاره ده را (!) شعوری .رجوع به
گاوبارهلغتنامه دهخداگاوباره . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب )گله ٔ گاو. رجوع به گاواره و گاباره و گوباره شود.
گاویارهلغتنامه دهخداگاویاره . [ وْ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) گله ٔ گاو. ظاهراً مصحف گاوباره . رجوع به گاباره و گاوباره شود.
گویارهلغتنامه دهخداگویاره . [ گ َ / گُو رَ / رِ ] (اِ مرکب ) مخفف گاویاره . گله ٔ گاو. ظاهراًمصحف گوباره باشد. رجوع به گاباره و گاوباره شود.
کابارهلغتنامه دهخداکاباره . [ رَ / رِ ] (اِ) بعضی فرهنگهای اخیر این صورت را بمعنی غار و شکاف و جای تاریک آورده اند. این لغت همان «کاباره » با کاف فارسی است و با کاف تازی صحیح نمی نماید. رجوع به «گاباره » شود.