گبرگهفرهنگ فارسی عمیداز ورزشهای باستانی ایران که با میل انجام میشد.⟨ گبرگه گرفتن: (مصدر لازم) [قدیمی] میل گرفتن.
گبرگهلغتنامه دهخداگبرگه . [ گ َ ب ُ گ َ ] (اِ) در خراسان گورگه ، و در گلپایگانی گبرگه گویند. رجوع به گورگه شود.
گبرگهفرهنگ فارسی معین(گَ بُ گَ یا گِ) (اِ.) = گبورگه : آلتی است مانند کمان و کشتی گیران با آن در گود زورآزمایی کنند.
بره برهلغتنامه دهخدابره بره . [ ب ُرْ رَ / رِ ب ُرْ رَ/ رِ ] (ص مرکب ) دارای شیارهای موازی .ناصاف و ناهموار. شکاف دار. (فرهنگ لغات عامیانه ).- بره بره شدن ؛ دارای شیارهای موازی گشتن چنانکه در جاده ها
گورگهلغتنامه دهخداگورگه . [ گ َ وُ گ َ / گ ِ ] (مغولی ، اِ) گبرگه . این کلمه بر وزن فسرده تلفظ می شود. در سنوات اخیر خاصه در تهران به جای میل زورخانه مصطلح شده ، درصورتی که گورگه گرفتن نوعی از میل گرفتن است و آن موقعی است که ورزشکار حرکات خود را به نهایت سرعت