گرمابانلغتنامه دهخداگرمابان . [ گ َ ] (اِ مرکب ) حمام که آن را گرمابه نیز گویند. (جهانگیری ) (برهان ) (آنندراج ) : ببانگ ماهی بریان و ریش بزغاله بحرمت رسن و دلو چاه گرامابان . بدیع سیفی (از جهانگیری ).|| گرمابه بان هم هست که استاد حما
گرمابه بانلغتنامه دهخداگرمابه بان . [ گ َ ب َ / ب ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) حمامی . آنکه گرمابه را اداره کند.گرمابه دار. حمامچی : چون از در دررفتیم گرمابه بان و هر که آنجا بودند همه بر پای خاستند. (سفرنامه ٔ ناصرخسرو). رجوع به گرمابان و گرماوا
گرماوهلغتنامه دهخداگرماوه . [ گ َ وَ / وِ ] (اِ مرکب ) گرمابان . (جهانگیری ). گرمابه که حمام است . (برهان ) : دیوان را سخره گرفت (جمشید) تا گرماوه ساختند و هرچه اندر دریا گهر بود دیوان از بهر او برآوردند. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). و کوشکهای
گرمابهلغتنامه دهخداگرمابه . [ گ َ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) حمام . (دهار) (غیاث ) (برهان ) (آنندراج ). گرمابان . (جهانگیری ) : شد به گرمابه درون استاد غوشت بود فربی و کلان و خوب گوشت . رودکی .یک روز به
