گلرخشلغتنامه دهخداگلرخش . [ گ ُ رَ ] (اِخ ) اسب رستم . (ولف ) : چو از آفرین گشت پرداخته بیاورد گلرخش را ساخته .فردوسی .
گلرخشانفرهنگ نامها(تلفظ: gol raxšān) (گل + رخشان = تابنده ، فروزان ، درخشان) ، روی هم به معنی گل درخشان و تابنده ؛ (به مجاز) زیبارو و لطیف .
آهختنلغتنامه دهخداآهختن . [ هَِ ت َ ] (مص ) آهیختن . آختن . لنجیدن . آهنجیدن . کشیدن . برکشیدن . بیرون کردن . بیرون آوردن . برآوردن . بیرون کشیدن . تشهیر. سَل ّ : ز آهختن تیغها از غلاف کُه ِ قاف را در دل افتاد کاف . فردوسی .گرش بر ف
گلرخشانفرهنگ نامها(تلفظ: gol raxšān) (گل + رخشان = تابنده ، فروزان ، درخشان) ، روی هم به معنی گل درخشان و تابنده ؛ (به مجاز) زیبارو و لطیف .