لغتنامه دهخدا
نظور. [ ن َ ] (ع ص ) مهتر که مردم دست نگر او باشند و به وی نگرند در هر امور. نظورة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). مهتری که مردم در هرکاری به وی نگرندو دست نگر او باشند . (ناظم الاطباء). مهتر منظورالیه هر قوم و جماعت . (از اقرب الموارد). ناظورة. نظیرة. نظورة. (متن اللغة). || آن ک