گند زدایی

gandzo(e)dāy(')i

معنی

از بین بردن و نابود کردن بوهای بد و میکروب‌ها به‌وسیلۀ مواد مخصوص؛ ضد عفونی.

جست‌وجوی دقیق

گند زدایی

فرهنگ فارسی عمید

از بین بردن و نابود کردن بوهای بد و میکروب‌ها به‌وسیلۀ مواد مخصوص؛ ضد عفونی.

جست‌وجوی هم‌آوا

نُت 1

note

واژه‌های مصوب فرهنگستان

هریک از نشانه‏های مختلفی که برای ثبت اصوات و سکوت‌های موسیقایی و ویژگی‌های آنها نزد اقوام گوناگون در دوره‏های مختلف به کار رفته باشد

سرِ نُت

note head

واژه‌های مصوب فرهنگستان

بخش اصلی نماد نُت که محل آن روی حامل نشان‏دهندۀ زیروبمی نغمه است

نت‌ گرفته

stopped note

واژه‌های مصوب فرهنگستان

1. صدایی که نوازنده در هنگام نواختن هورن یا ترمپت با قرار دادن دست خود در برابر یا درون شیپورۀ ساز، تولید می‌کند 2. نتی که با گرفت یا پرده‌گیری تولید می‌شود متـ . صوت ‌گرفته stopped tone

نُت میدی

MIDI note

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی پیام مسیر میدیِ دوقسمتی که قسمت اول آن فرمانِ روشن شدن و قسمت دوم آن فرمانِ‌ خاموش شدن است

نُت نقطه‏دار

dotted note

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نُتی که در سمت راست آن یک نقطه می‏گذارند و ارزش زمانی آن یک‌ونیم برابر حالت بدون نقطۀ آن است

جست‌وجوی مشابه

گند زدایی کردن (با گاز دود)

جست‌وجوی متن

sterilizations

دیکشنری انگلیسی به فارسی

استریلیزاسیون، سترون سازی، سترونی، گند زدایی

sterilisation

دیکشنری انگلیسی به فارسی

عقیم سازی، سترون سازی، سترونی، گند زدایی

sterilization

دیکشنری انگلیسی به فارسی

عقیم سازی، سترون سازی، سترونی، گند زدایی

جست‌وجوی هم‌آغاز

گند

گند. [ گ َ ] (اِ) اوستا گئینتی (بوی متعفن )، پهلوی گند ، گندگ (گنده )، هندی باستان گندها (بو، عطر [ خوشبو ] )، افغانی گنده ، بلوچی گند (گل [ به کسر اول ] ، فضله )، گندک ، گندق (بد، شریر)، پارسی باستان گسته (بدی ، تنفرآور)، سریکلی قند . (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).بوی بد ر

گند

لغت‌نامه دهخدا

گند. [ گ ُ ] (اِ) خایه باشد که به عربی خصیه خوانند. (برهان ). خایه . (آنندراج ). بیضه . تخم . عُنبُل . معرب آن جند و قند است . و رجوع به جند و خایه شود.- خر نر را از گندش شناسند، نظیر: خر نر را از خایه شناسند ؛ به مزاح ، ابله است . || سپاه . لش

گند

فرهنگ فارسی عمید

بوی بد.

گند

فرهنگ فارسی عمید

تخم؛ خایه؛ بیضه: گند بیدستر.

گند

فرهنگ فارسی عمید

سپاه؛ لشکر.

جست‌وجوی هم‌قافیه

دودگند

لغت‌نامه دهخدا

دودگند. [ گ َ ] (اِ مرکب ) بخاری . || دودکش . (ناظم الاطباء). || (ص مرکب ) دودگنده . بوی دود گرفته . (یادداشت مؤلف ). با بوی ناخوش دود.- دودگند شدن ؛ بوی دود گرفتن . (یادداشت مؤلف ). تدخن . (تاج المصادر بیهقی ). دخن . دودگند شدن طعام . (تاج المص

حسن آباد سوگند

لغت‌نامه دهخدا

حسن آباد سوگند. [ ح َ س َ دِ س َ گ َ ](اِخ ) قصبه ٔ مرکز دهستان کرانی شهرستان بیجار است در 56 هزارگزی شمال خاوری بیجار و 96 هزارگزی جنوب باختری زنجان . به این آبادی در محل «حسن آباد یاسی کند» میگویند. یاسی در

تاشگند

لغت‌نامه دهخدا

تاشگند. [ گ َ ] (اِخ ) شهری است در توران . (غیاث اللغات ) و رجوع به تاشکند شود.

رادگند

لغت‌نامه دهخدا

رادگند. [ دِ گ ُ ] (اِخ ) سنت . نام ملکه ٔ فرانسه . وی در حدود سال 520 م . در تورن تولد یافت و در سال 587 م . در پواتیه مرد. هنوز بسن ده سالگی نرسیده بود که کلوتر اول پادشاه فرانسه ، برتر پدر او را که پادشاه

زرگند

لغت‌نامه دهخدا

زرگند. [ زَ گ َ ] (ن مف مرکب ) مخفف زرآگند، یعنی زرین و مطلا. (فرهنگ رشیدی ) : رکاب شمس تبریزی گرفتم که زین شمس زرگند عظیم است . مولوی (از فرهنگ رشیدی ).رجوع به زرکند شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

گند زدایی

gandzo(e)dāy(')i

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی مشابه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا