گوبانلغتنامه دهخداگوبان . [ گ َ / گُو ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) گاوبان و گله چران گاو. (ناظم الاطباء) : چون که با گاو و خرم صحبت فرمایی گر تو دانی که نه گوبان و نه خربانم .ناصرخسرو.
چوبانلغتنامه دهخداچوبان . (اِ) چوپان . شبان . راعی . شبان و گله بان و محافظ وحارس گوسپندان و اسبان . (ناظم الاطباء) : به چوبان بفرمود تا هرچه بودفسیله بیارد بکردار دود. فردوسی .گله دار و چوبان همه کشته شدسر بخت ایرانیان گشته شد.
گوبگانلغتنامه دهخداگوبگان . (اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش خوسف شهرستان بیرجند واقع در 2 هزارگزی شمال خاوری خوسف و 7 هزارگزی جنوب شوسه ٔ عمومی خوسف به بیرجند. در دامنه واقع و هوای آن معتدل است . 1
چوبان سگلغتنامه دهخداچوبان سگ . [ س َ ] (اِ مرکب ) سگ چوپان . سگ شبان . سگ گله . سگ حافظ و حارس گله . (ناظم الاطباء).
کوبانلغتنامه دهخداکوبان . (اِخ ) از دیه های مرو است و آن را جوبان نیز گویند. (از معجم البلدان ). و رجوع به گوبان شود.
جوبانلغتنامه دهخداجوبان . (اِخ ) معرب گوبان و آن دهی است بمرو. (منتهی الارب ) (مراصد) (مرآت البلدان ج 4 ص 276).
خربانلغتنامه دهخداخربان . [ خ َ ] (اِ مرکب ) صاحب خر. راننده ٔ خر. (ناظم الاطباء). خرچران . نگاهبان خر. خرکچی . (یادداشت بخط مؤلف ) : چون که با گاو و خرم صحبت فرمایی گر تو دانی که نه گوبان و نه خربانم .ناصرخسرو.