گوسفندلغتنامه دهخداگوسفند. [ ف َ ] (اِ) گوسپند : گاهی چو گوسفندان در غول جای من گاهی چو غول گرد بیابان دوان دوان . بوشکور (از لغت فرس ص 315).فربه کرده تو کون ایا بد سازه چون دنبه ی ْگوسفند در شب
گوسفندلغتنامه دهخداگوسفند. [ ف َ ] (اِخ ) دریاچه ای است در جنوب دریاچه ٔ ارومیه . (جغرافی طبیعی کیهان ص 82).
گوسفندفرهنگ فارسی عمیدپستانداری اهلی و علفخوار که از شیر و پشم و گوشت و پوست او استفاده میکنند و گوشت او از غذاهای اصلی انسان است.
گوسفند تسلیملغتنامه دهخداگوسفند تسلیم . [ ف َ دِ ت َ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گوسفندی که در قربانگاه برای قربان کردن حاضر سازند، و به مجاز بر شخصی که درکمال تسلیم باشد اطلاق کنند. (آنندراج ) : دل سلیم من آن گوسفند تسلیم است که جز به تیغ تو قربان شدن نمی داند.<p cl
آبله ٔ گوسفندلغتنامه دهخداآبله ٔ گوسفند. [ ب ِ ل َ / ل ِ ی ِ ف َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اَمیهه . نَبَخ . نَبْخ .
گوسفنددارلغتنامه دهخداگوسفنددار. [ ف َ ] (نف مرکب ) که گوسفند دارد و تربیت کند. مالک و صاحب گوسفند. نگهدارنده ٔ گوسفند : مردی بود گوسفنددار. (منتخب قابوسنامه ص 185).
گوسفنداندازلغتنامه دهخداگوسفندانداز. [ ف َ اَ دا ] (نف مرکب ) اندازنده ٔ گوسفند. افکننده ٔ گوسفند. || (اِ مرکب ) صاحب آنندراج آرد: فنی از کشتی که چون حریف را به جنگ بر زمین فرازند یک دست پس گردنش و دیگر در میان هر دو شاخش بند کرده از جا بردارند و باز بر زمین زنند. و شعر ذیل را از میر نجات به شاهد لغ
گوسفندچرانلغتنامه دهخداگوسفندچران . [ ف َ چ َ ] (نف مرکب ) چراننده ٔ گوسفند. که گوسفندان را چراند. چوپان . شبان .
گوسفند تسلیملغتنامه دهخداگوسفند تسلیم . [ ف َ دِ ت َ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گوسفندی که در قربانگاه برای قربان کردن حاضر سازند، و به مجاز بر شخصی که درکمال تسلیم باشد اطلاق کنند. (آنندراج ) : دل سلیم من آن گوسفند تسلیم است که جز به تیغ تو قربان شدن نمی داند.<p cl
گوسفنددارلغتنامه دهخداگوسفنددار. [ ف َ ] (نف مرکب ) که گوسفند دارد و تربیت کند. مالک و صاحب گوسفند. نگهدارنده ٔ گوسفند : مردی بود گوسفنددار. (منتخب قابوسنامه ص 185).
گوسفندان صحراییلغتنامه دهخداگوسفندان صحرایی . [ ف َ دا ن ِ ص َ ] (اِخ ) نام جزیره ای بوده است در دریای خزر. (نزهةالقلوب چ لسترانج ص 239).
گوسفنداندازلغتنامه دهخداگوسفندانداز. [ ف َ اَ دا ] (نف مرکب ) اندازنده ٔ گوسفند. افکننده ٔ گوسفند. || (اِ مرکب ) صاحب آنندراج آرد: فنی از کشتی که چون حریف را به جنگ بر زمین فرازند یک دست پس گردنش و دیگر در میان هر دو شاخش بند کرده از جا بردارند و باز بر زمین زنند. و شعر ذیل را از میر نجات به شاهد لغ
گاوگوسفندلغتنامه دهخداگاوگوسفند. [ ف َ ] (اِ مرکب ) در تداول بجای گاو و گوسفند استعمال شود و مراد اغنام و احشام است .
آبله ٔ گوسفندلغتنامه دهخداآبله ٔ گوسفند. [ ب ِ ل َ / ل ِ ی ِ ف َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اَمیهه . نَبَخ . نَبْخ .