گوهردارلغتنامه دهخداگوهردار. [ گ َ / گُو هََ ] (نف مرکب ) دارای گوهر. دارای جواهر : خوش می روی در جان من ، خوش می کنی درمان من ای دین و ای ایمان من ، ای بحر گوهردار من . مولوی (کلیات شمس ). || دارای ن
واردارلغتنامه دهخداواردار. (اِخ ) نهری است در بالکان که قسمتی از یوگسلاوی و یونان را آبیاری می کند و به دریای اژه میریزد و 340 هزار گز طول دارد.
واگیردارلغتنامه دهخداواگیردار. (نف مرکب ) مسری . ساری . مرضی که از بیمار به اطرافیان سرایت کند. مرضی بودار. رجوع به واگیر داشتن شود.
واگیرداردیکشنری فارسی به انگلیسیcontagion, transmissible, catching, contagious, epidemic, infectious, transmittable
گهردارلغتنامه دهخداگهردار. [ گ ُ هََ ] (نف مرکب ) مخفف گوهردار : گفتم چه صاعقه است گهردار تیغ اوگفتا جداکننده ٔ جسم عدو ز جان . فرخی .زدوده تیغ گهردار رنگ داده به خون بنفشه زار و سمن زار و لاله زار تو باد. س
گوهریفرهنگ فارسی عمید۱. گوهردار.۲. [مجاز] اصیل؛ پاک‌نژاد.۳. آراسته به گوهر؛ جواهرنشان.۴. گوهرفروش؛ جواهرفروش.
آبگونفرهنگ فارسی معین1 - (ص مر.) آبی ، کبود. 2 - سبز. 3 - آبدار، گوهردار. 4 - (اِمر.) گل آبگون ، نیلوفر. 5 - نشاسته .
پرالکلغتنامه دهخداپرالک . [ پ َ ل َ ] (اِ)آهن گوهردار. (فرهنگ اسدی ). آهن جوهردار. (اوبهی ). فولاد جوهردار را گویند عموماً و تیغ و شمشیر را خصوصاً. (برهان ) : بدست هر یک از ایشان یکی پرالک تیغچنانکه باشد در دست دیو شعله ٔ نار. (از حاشیه ٔ ف
روهنیلغتنامه دهخداروهنی . [ هَِ ] (اِ) آهن و پولاد جوهردار و آنچه از آن سازند. (برهان ) (آنندراج ). آهن گوهردار. (فرهنگ سروری ) (فرهنگ اوبهی ) (از لغت فرس اسدی ): این بیت (بیت فردوسی ) گذشته از اینکه معنی آن روشن نیست در ولف هم نیامده ولی ولف در کلمه ٔ روهنی که شاهد هم ندارد می نویسد. (یادداشت
