گیتی افروزلغتنامه دهخداگیتی افروز. [ اَ ] (نف مرکب ) روشن کننده ٔ دنیا. فروزنده ٔ دنیا : چنین گفت آن کس که پیروز گشت سر بخت او گیتی افروز گشت . فردوسی .که بهرام بر ساوه پیروز گشت به رزم اندرون گیتی افروز گشت . ف
آن کسلغتنامه دهخداآن کس . [ ک َ ] (صفت + ضمیر مبهم ) آن آدمی . آن شخص ، به معنی «مَن » عرب : چنین گفت آن کس که پیروز گشت سر بخت او گیتی افروز گشت ... فردوسی .که اسفندیار از بنه خود مبادنه آن کس بگیتی کز اوهست شاد. <p class="
پیروز گشتنلغتنامه دهخداپیروز گشتن . [ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) پیروز شدن . فاتح شدن . ظفر یافتن . پیروز گردیدن .- پیروز گشتن بر کسی ؛ غلبه کردن بر او : چو پیروز گشتی تو بر ساوه شاه بر آن برنهادند یکسر سپاه . فردوسی .که بهرام بر ساوه پیروز گش
خویشتن سوزلغتنامه دهخداخویشتن سوز. [ خوی / خی ت َ ] (نف مرکب ) خودسوزنده . آنکه خود را سوزاند. سوزنده ٔ خویشتن : لیلی نه که صبح گیتی افروزمجنون نه که شمع خویشتن سوز. نظامی (لیلی و مجنون ص <span class="hl" dir="l