یدک

yadak

معنی

اسبی که سوار بر اسب دیگر آن را با خود ببرد؛ بالاد؛ بالاده؛ کتل؛ جنیبت.

جست‌وجوی دقیق

یدک

لغت‌نامه دهخدا

یدک . [ ی َ دَ ] (اِ) جنیبت . اسب جنیبت . رکابی . کتل . اسب نوبتی . مجنوب . مجنب . جنیبه . کوتل . غوش . بالا. ظاهراً از «ید» هزوارش و آک به معنی اسب . یدکی (با کشیدن صرف شود). (یادداشت مؤلف ). اسب کتل . به فارسی جنیبت گویند و آن اسبی است که پیش از آنکه در کار است نگهدارندتا

یدک

لغت‌نامه دهخدا

یدک . [ ی َ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مزرج بخش حومه ٔ شهرستان قوچان واقع در 35 هزارگزی شمال خاوری قوچان دارای 942 تن سکنه است . آب آن از رودخانه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span clas

یدک

فرهنگ فارسی عمید

اسبی که سوار بر اسب دیگر آن را با خود ببرد؛ بالاد؛ بالاده؛ کتل؛ جنیبت.

یدک

دیکشنری فارسی به عربی

مقطورة

یدک

فرهنگ فارسی معین

(یَ دَ) [ تر. ] (اِ.) 1 - اسب زین کردة بدون سوار که پیشاپیش موکب پادشاهان و امرا حرکت می دادند. 2 - ابزار یا اسباب که ذخیره نگه دارند تا آن را به جای تباه شدة آن نهند.

جست‌وجوی هم‌آوا

دق دق

لغت‌نامه دهخدا

دق دق . [ دَ دَ ] (اِ صوت ) صدای کوفتن در. دق الباب کردن . کوفتن چیزی بر چیز دیگر، مانند چکش بر چوب یا حلبی و کوفتن پتک بر آهن و نظایر آن (فرهنگ لغات عامیانه ).

دک دک

لغت‌نامه دهخدا

دک دک . [ دِ دِ ] (اِصوت ) حکایت حالت انقباض و انبساط بدن از سرما. لرزیدن بدن بشدت و سختی . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ).- دک دک (دیک دیک ) لرزیدن ؛ سخت بلرزه درآمدن بدن از سرما یا از ترس . و رجوع به دک شود.

دک دک

لغت‌نامه دهخدا

دک دک . [ دِ دِ ] (ع اِ صوت ) اسم صوتی است که بدان خروس را زجر کنند. (از منتهی الارب ) (از ذیل اقرب الموارد).

دیک دیک

لغت‌نامه دهخدا

دیک دیک . (اِ صوت ) کلمه ای است که در خواندن مرغان خانگی استعمال کنند. (ناظم الاطباء). || حکایت صوت به هم خوردن دندانها یا تصور بهم خوردن استخوانهای بدن از سرما.

دق دق

دیکشنری فارسی به انگلیسی

rat-tat

جست‌وجوی مشابه

یدکچی

لغت‌نامه دهخدا

یدکچی . [ ی َ دَ ] (ص مرکب ) (از یدک + چی ، که پسوند نسبت و اتصاف است ). (یادداشت مؤلف ). آنکه اسب کتل در جلو پادشاه و جز آن می کشد. یدک کش . || آنکه اسب را تیمار می کند. (ناظم الاطباء).

یدکی

لغت‌نامه دهخدا

یدکی . [ ی َ دَ ] (ص نسبی ) اسب جنیبت . کتل . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به یدک شود. || علی البدل . دومی از هر چیز که احتیاط را دارند تا اگر یکی تلف و تباه شود دیگری را به کار ببرند: قطعه های یدکی ماشین ، قطعه های یدکی اتومبیل ، تیغ یدکی . (یادداشت مؤلف ).

یدکی

فرهنگ فارسی عمید

١. ابزار یا قطعه‌ای اضافی که هرگاه ابزار یا قطعه‌ای مشابه خراب شود می‌توان به‌جای آن کار گذاشت.٢. (اسم) ‌یدک.

یدکی

دیکشنری فارسی به عربی

احتياطي , اضافي , عبوة جديدة

یدکی

فرهنگ فارسی معین

(یَ دَ) [ تر - فا. ] (ص .) قطعات اضافی که برای جایگزین کردن قطعات خراب شدة یک دستگاه نگه داری می شود.

جست‌وجوی متن

towrope

دیکشنری انگلیسی به فارسی

طناب یدک کشی، طناب مخصوص یدک کشیدن چیزی

towages

دیکشنری انگلیسی به فارسی

ضمانت، کشش، عوارض یدک کشی، یدک کشی

towage

دیکشنری انگلیسی به فارسی

بکسل، کشش، عوارض یدک کشی، یدک کشی

iodic

دیکشنری انگلیسی به فارسی

یدک

trailer

دیکشنری انگلیسی به فارسی

تریلر، یدک، پشت بند، ترایلر، اتومبیل یدک کش، ردپاگیر، پشتی، یدک دوچرخه یاسه چرخه یاواگن

جست‌وجوی هم‌آغاز

یدک کشیدن

لغت‌نامه دهخدا

یدک کشیدن . [ ی َ دَک ْ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) یدک کشی . افسار اسب جنیبت را در دست گرفتن و با خود حرکت دادن .- امثال : اگر دو بز داشته باشد یکی را یدک می کشد ؛ متظاهر و خودنما و خودف

یدک کش

لغت‌نامه دهخدا

یدک کش . [ ی َ دَ ک ْ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) بهمراه برنده اسب یا وسیله ٔ نقلیه ٔ دیگررا. آن که یدک کشد. قودکش . جنیبت کش . ماشین یدک کش . کشتی یدک کش ؛ کشتی کوچک که در رودخانه ها و یا قسمتهایی از دریا که آبی تنک و خاکی گیرنده دارد کشتی های بز

یدک کشی

لغت‌نامه دهخدا

یدک کشی . [ ی َ دَک ْ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) عمل و شغل یدک کش . یدک کشیدن . (یادداشت مؤلف ). به همراه یا به دنبال بردن اسب سوار اسبی دیگر یا دوچرخه سوار دوچرخه ٔ دیگر یا اتومبیل سوار اتومبیل دیگر را. و رجوع به یدک کشیدن شود.

یدکچی

لغت‌نامه دهخدا

یدکی

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

پیچیدک

لغت‌نامه دهخدا

پیچیدک . [ دَ ] (اِ) پیچیدج . پیچیدق . لوی . فیچیدق . و آن دردی است در شکم که عرب آنرا جساد گوید. (از تکملةالعین از تاج العروس ). و من گمان میکنم که پیچیدک التواء امعاء است .

خویدک

لغت‌نامه دهخدا

خویدک . [ خ َ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مهریز شهرستان یزد. واقع در 18 هزارگزی خاور مهریز، این دهکده در جلگه قرار دارد با آب و هوای معتدل و 1200 تن سکنه . آب آن از قنات و محصول آن غلات و شغل اها

خویدک

لغت‌نامه دهخدا

خویدک . [ خُی ْ دَ / خ ُ وَ ی ْ دَ ] (اِ) قسمی از خربزه . (ناظم الاطباء). نوعی از خربزه ٔ خوب . (آنندراج ) : از خربزه آنچه هست بی شک در تفت شود به از خویدک .تأثیر (از آنندراج ).

ریدک

لغت‌نامه دهخدا

ریدک . [ دَ ] (اِخ ) ریذک . ریدک خوش آواز. رجوع به ریدک خوش آواز و کلمه ٔ ریدک در سبک شناسی ج 2 ص 231 شود.

ریدک

لغت‌نامه دهخدا

ریدک . [ دَ / رَ / رِ دَ ] (اِ) پسر امرد بی ریش . (از ناظم الاطباء) (برهان ). پسر جوان امرد. بی ریش . (فرهنگ فارسی معین ). کودک . (از فرهنگ اوبهی ) (شرفنامه ٔ منیری ). از پهلوی «ریتک »، به گمانم اینکه بجای را

درپیوند

بیشتر بدانید

یدک

yadak

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا