لغتنامه دهخدا
یرغمال . [ ی َ غ َ ] (ترکی ، اِ) عبارت از آن است که کسی پیش خود برای ادای زر و غیر آن پسر و یا قریب کسی را بگذارد و تا او زر را ادا نکند او را نبرد. به عربی رهن ورهین و مرهون و به فارسی گرو و به هندی اول گویند. (آنندراج ). گروی از انسان (خویشاوندان نزدیک ) برای انجام کار یا ا