یسنالغتنامه دهخدایسنا. [ ی َ ] (اِخ ) نام جزء مهم اوستاست و این کلمه به معنی ستایش و حمد و جشن می آید و آن شامل هفتاد و دو فصل است . (یادداشت مؤلف ). در اوستایی یسنه [ همریشه ٔ «یشت » ] به معنی پرستش و ستایش و نماز و جشن است . یسنا بخشی است از اجزای پنجگانه ٔ اوستا و مخصوصاً هنگام مراسم مذهب
یسنافرهنگ فارسی عمید۱. یکی از بخشهای پنجگانۀ اوستا که هنگام مراسم مذهبی خوانده میشود.۲. ستایش؛ پرستش.۳. نماز.
یسنافرهنگ فارسی معین(یَ) (اِ.) 1 - پرستش ، ستایش . 2 - یکی از بخش های اوستا که در هنگام مراسم مذهبی خوانده می شود.
یسنافرهنگ نامها(تلفظ: yasnā) (اوستایی) هم ریشه با یشت ، در لغت به معنی پرستش ، ستایش ، نماز ، جشن و در اصطلاح نام یکی از بخشهای پنجگانهی اوستا و مهمترین آنهاست .
یسناواژهنامه آزادپرستش،ستایش،یکی از بخش های مذهبی که درموقع مراسم مذهبی خوانده میشود. ستایش -نماز -جشن-ستایش شادمانه راطاووس پرستش، نماز.
گرمخانه 2saunaواژههای مصوب فرهنگستاناتاقی ویژه با حرارت زیاد که ورزشکاران و افراد عادی معمولاً برای کاهش وزن از آن استفاده میکنند
سِنج چینیChinese cymbals/ Chinese cymbal, china cymbals/ china cymbalواژههای مصوب فرهنگستانسِنجی در اقسام بسیار متنوع که معمولترین آن دارای انحنایی نرم در لبه و در خلاف جهت تحدب اصلی است
خاک چینیchina clayواژههای مصوب فرهنگستانرُس سفیدپختی (white-firing clay) که عمدتاً از کانی کائولینیت تشکیل شده است متـ . کائولن kaolin
چینی شیشهای بهداشتیvitreous china sanitarywareواژههای مصوب فرهنگستانسرامیکافزاری (ceramic ware) بسیار مقاوم که از آن در ساخت لوازم بهداشتی استفاده میشود متـ . چینی زجاجی بهداشتی
یسنلغتنامه دهخدایسن . [ ی َ ن َ] (اِخ ) یسنا. نام یکی از کتابهای اوستا. (یادداشت مؤلف ). یسنا. (یشتها ج 1 ص 626). رجوع به یسنا شود.
درنگینلغتنامه دهخدادرنگین . [ دْرَ / دِرَ ] (اِخ ) نامی است که در قدیم به سرزمین سیستان می دادند. (از یسنا ص 61).
دیویسنالغتنامه دهخدادیویسنا. [ وَ ی َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) در آیین زردشتی پرستنده ٔ دیوها. پروردگار باطل یا پیرو دین باطل . مقابل مزدیسنا. گویند مقصود از دین باطل دین غیر ایرانی است . در اوستا غالباً دیویسنا برای تورانیان آمده است و در بسیاری موارد با دروغ پرستنده یکجا استعمال شده است . (دائرة
مزدیسنالغتنامه دهخدامزدیسنا. [ م َ دَ ی َ ] (اِخ ) (مرکب از «مزده »، به معنی دانا و در عرف آئین زرتشتی به خدای یگانه اطلاق میگردد + «یسنا» به معنی ستایش ) کلمه ای است اوستائی ، همان زبانی که بخشی از کتاب دینی اوستا بدان بر زبان زرتشت جاری شده است . دین آورده ٔ زرتشت . آئین زرتشت . آئین زرتشتی .