بید
فرهنگ فارسی عمید
درختی بیمیوه با شاخههای راست و بلند، برگهای دراز و ساده، چوب کمدوام، و برگ و پوست آن تلخمزه که در جاهای معتدل و مرطوب و بیشتر در کنار نهرها میروید.
〈 بید طبری: (زیستشناسی) سرخبید؛ طبرخون.
〈 بید مجنون: (زیستشناسی) نوعی درخت بید که شاخههای باریک و دراز آن به طرف زمین آویزان است؛ بیدِ معلق؛ بیدِ نگون.
〈 بید طبری: (زیستشناسی) سرخبید؛ طبرخون.
〈 بید مجنون: (زیستشناسی) نوعی درخت بید که شاخههای باریک و دراز آن به طرف زمین آویزان است؛ بیدِ معلق؛ بیدِ نگون.