تقطیع

۱. (ادبی) در عروض، سنجیدن و تجزیه ‌کردن شعر به اجزای عروض و گذاردن هر جزء در برابر جزئی از افاعیل که در وزن با آن برابر باشد تا موزونی یا ناموزونی شعر آشکار شود.
۲. [قدیمی] قطعه‌قطعه کردن؛ پاره‌پاره کردن.