جان ستان
فرهنگ فارسی عمید
۱. هلاککننده؛ کُشنده: ◻︎ اوست در بزمورزم یافته نام / جانده و جانستان به تیغ و به جام (نظامی۴: ۵۴۸).
۲. (اسم) [مجاز] فرشتهای که جان آدمیزادگان را میگیرد؛ عزرائیل: ◻︎ اندر عجبم ز جانستان کز چو تویی / جان بستد و از جمال تو شرم نداشت (رودکی: ۵۱۴).
۲. (اسم) [مجاز] فرشتهای که جان آدمیزادگان را میگیرد؛ عزرائیل: ◻︎ اندر عجبم ز جانستان کز چو تویی / جان بستد و از جمال تو شرم نداشت (رودکی: ۵۱۴).