خصوص
فرهنگ فارسی عمید
۱. موضوع؛ مبحث.
۲۴. (قید) [قدیمی] بهخصوص؛ بهویژه.
۳. (اسم مصدر) [قدیمی] مخصوص کسی یا چیزی بودن.
〈 بهخصوص:
۱. بهویژه.
۲. (صفت) خاص؛ ویژه: رفتار بهخصوص.
۲۴. (قید) [قدیمی] بهخصوص؛ بهویژه.
۳. (اسم مصدر) [قدیمی] مخصوص کسی یا چیزی بودن.
〈 بهخصوص:
۱. بهویژه.
۲. (صفت) خاص؛ ویژه: رفتار بهخصوص.